ستاره شناسان طی یک شبیه سازی کامپیوتری دریافتند که سیاهچاله های در حال رشد مراکز کهکشان ها باعث افزایش نرخ تشکیل ستارگان می شوند .

ستاره شناسان مؤسسه ماکس پلانک آلمان با استفاده از یک مدل کامپیوتری تشکیل کهکشان ، نشان دادند که این سیاهچاله ها با آزادسازی مقادیر عظیمی از انرژی ساختار تحولی کهکشان ها و همچنین خود این سیاهچاله ها را دستخوش تغییر قرار می دهند .این مدل دید ما نسبت به نقش سیاهچاله ها در تحولات جهان هستی را تغییر داد .

این تحقیق که توسط محققان دانشگاه " کارنجی ملون " و مؤسسه ماکس پلانک انجام شد در 10 فوریه (22 بهمن) در مجله نیچر به چاپ رسید .

دکتر "دی متئو" از دانشگاه کارنجی ملون می گوید:« در سال های اخیر دانشمندان به این نکته توجه کرده بودند که جرم کل ستار ه های کهکشان ها مستقیمآ با اندازه سیاهچاله مرکزی این کهکشان ها در ارتباط است . اما تا کنون هیچ کس نتوانسته بود شاهدی بر این ادعاها پیدا کند . این در حالی است که این شبیه سازی راهی جدید در بررسی این مسئله باز کرد .»   در این روش دینامیک یک سیاهچاله نیز در مدل کامپیوتری تشکیل ساختار کهکشانی وارد شده است .

وقتی کهکشان ها در جهان اولیه تشکیل شدند ، در مرکزشان یک سیاهچاله کوچک داشتند . در مدل استاندارد تشکیل ساختارکهکشانی ، کهکشان ها بواسطه نیروی گرانشی به سمت همدیگر جذب شده و با ترکیب با دیگر کهکشان ها بزرکتر می شدند . در این حین سیاهچاله های مرکزی شان نیز به سرعت با هم یکی می شدند تا به جرم هایی نزدیک یک میلیارد برابر جرم خورشید برسند . درنتیجه می توانیم آنها را ابر سیاهچاله بنامیم . در همین حین از گازهای قابل دسترس ، اکثریت ستاره ها شکل گرفتند .

دی متئو و همکارانش برخورد دو کهکشان را شبیه سازی کردند . آنها در یافتند که وقتی دو کهکشان با هم برخورد می کنند ، ابر سیاهچاله هایشان با هم یکی می شوند و به سرعت گازهای موجود در اطراف شان را مصرف می کنند . اما این فرا یند نوعی خود-محدودیت دارا می باشد . وقتی ابر سیاهچاله تازه تشکیل یافته گازهای اطرافش را مکید ، یک ساختار درخشان به نام " کوازار " بوجود می آورد . این کوازار با گرم کردن گازهای اطراف آنها را به سطحی می رساند که از مجاورت ابر سیاهچاله به خارج کهکشان رانده می شوند .

با نبود گاز کافی ، ابر سیاهچاله چیزی برای خوردن و تقویت شدن ندارد و در نتیجه آرام و ساکت می شود . از طرفی گازهای خارج شده دیگر قادر به تشکیل ستاره های جدید نیستند .

یکی دیگر از افراد تیم تحقیق می گوید: « ما کشف کردیم که انرژی خروجی سیاهچاله در فاز کوازار ، باد قدرتمندی ایجاد می کند که مانع سقوط مواد به داخل سیاهچاله می شود . این فرایند باعث توقف رشد سیاهچاله و در نتیجه کوازار می شود و همچنین روند تشکیل ستاره ها قطع می شود .

این تیم تحقیقات خود را به طور موازی با مراکز هاروارد و ماکس پلانک پیش بردند .