محمود حاج‌زمان: جستجو برای حیات فرازمینی در کیهان انواع مختلفی دارد؛ از جستجوی سیگنال‌های رادیویی که توسط پروژه ستی انجام می‌شود گرفته تا ماه‌نوردها و کاوشگرهایی که به اقصی نقاط کیهان فرستاده می‌شوند. اما به گفته گروهی از محققان دانشگاه‌های هاروارد و پرینستون، اگر تمدن‌های هوشمندی که ما به دنبال آنها می‌گردیم واقعا وجود داشته باشند، شاید بتوانیم این کار را به معنای واقعی کلمه با نگاه کردن به آنها انجام دهیم. تمدن‌های بیگانه‌ای که در نور ستارگان خود تکامل یافته‌اند، احتمالا به صورت مصنوعی نیز شهرهایشان را روشن می‌کنند و ما باید بتوانیم آنها را با جستجوی روشنایی در سمت تاریک سیارات فراخورشیدی پیدا کنیم.
به گزارش پاپ‌ساینس آبراهام لوئب از دانشگاه هاروارد و ادوین ترنر از دانشگاه پرینستون در تازه‌ترین مقاله خود خاطرنشان کرده‌اند که اگر تمدن‌های بیگانه وجود داشته باشند کاملا محتمل است که فضای اطراف سیاره خود را به طور مصنوعی روشن کرده باشند؛ همانند کاری که ما انجام داده‌ایم. و اگر آنها این کار را انجام داده باشند، حتی در فواصل نجومی نیز این نور از روشنایی طبیعی قابل تمیز دادن است.
سیاره‌ای که به دور ستاره خود می‌چرخد، هم‌زمان با گردش در مدار بیضوی خود نور طبیعی ستاره مادرش را به صورت قابل پیش‌بینی منعکس می‌کند. اما اندازه‌گیری‌های مربوط به نور مصنوعی نسبتا ثابت هستند. بنابراین سیاره‌ای که هیچ نور مصنوعی در آن وجود ندارد، باید در مقایسه با شهری که به خوبی چراغانی شده، تغییرات نوری متفاوت و قابل اندازه‌گیری را منعکس نماید.
لوئب و ترنر تصدیق می‌کنند که این یک روش ناقص برای شکار تمدن‌های بیگانه دوردست است، چرا که این روش کمابیش نیاز دارد که درخشندگی سمت روشن و سمت چراغانی شده سیاره تا حدی با هم قابل مقایسه باشد. چنین حالتی بر روی زمین وجود ندارد، و احتمالا در سیارات بیگانگان فضایی نیز همین طور است. اما این تکنیک تازه در ابتدای راه است و می‌توان استراتژی‌های جستجوهای آینده بیگانگان فضایی را بر پایه آن بنیان نهاد.
علاوه بر این، برای اجسام نزدیک‌تر به منظومه شمسی می‌توان به اندازه‌گیری‌های نوری تکیه کرد. بهترین تلسکوپ‌های نوری ما می‌توانند در سیاره یا سیارکی که تا فاصله 50 واحد نجومی از زمین قرار دارد، شهری به اندازه توکیو را شناسایی کنند. این به آن معناست که ما بدون استفاده از تکنیک‌ها و فوت‌وفن‌های ریاضی، واقعا می‌توانیم شهری به اندازه توکیو را در فاصله‌ای به دوری کمربند کویی‌پر مشاهده کنیم.