سعید نظریه

ماموریت کپلر ناسا  اولین سیارات  هم اندازه ی زمین را که خارج از منظومه ی شمسی بدور ستاره ایی خورشیدگون در حال گردش هستند کشف نمود.

این سیارات که نام آنها کپلر 20e و کپلر20f  است، بیش از حدی که آنها را به مناطق قابل سکونتی که می شود آب مایع در آنها یافت تبدیل می کند به خورشیدشان نزدیک هستند. اما نکته ی قابل توجه این کشف که باعث متمایز شدن آن با سایر کشف های سیارات فراخورشیدی دیگر می شود، این است که آنها کوچکترین سیارات فراخورشیدی هستند که تا کنون وجودشان اطراف ستاره ایی مانند خورشید ما تائید شده است.

بنظر می رسد این سیارات جدید سنگی باشند. کپلر 20e کمی از سیاره ناهید (زهره) کوچکتر است و با توجه به اندازه گیری های انجام شده شعاعش تقریبا 87/0 شعاع زمین است. سیاره ی کپلر 20f نیز کمی از سیاره ی زمین بزرگ تر است و با توجه به اندازه گیری ها شعاع آن 03/1برابر شعاع زمین است.

هر دو سیاره در منظومه ایی 5 سیاره ایی بنام کپلر-20، در صورت فلکی شلیاق که حدود 1000 سال نوری با ما فاصله دارد قرار گرفته اند.

مدار سیاره ی کپلر 20e به دور ستاره ی مادرش هر 1/6 روز  و مدار سیاره ی کپلر20f  هر 6/19 روز است.

این دوره های کوتاه مداری حاکی از دنیایی بسیار داغ و نامهربان درون این سیاره هاست. سیاره ی کپلر20f با دمای 800 درجه ی فارنهایت (معادل 427 درجه ی سانتی گراد)، شبیه به میانگین دمای روز روی عطارد است. دمای سطح کپلر 20e نیز بیش از 1400 درجه ی فارنهایت (معادل 760 درجه ی سیلسیوس)، می باشد که همین دما برای ذوب شیشه کافیست.

به گفته ی "فرانسیسکو فرسیناز" ازبخش اخترفیزیک مرکزهاروارد از دانشگاه ماساچوست: " هدف اولیه از ماموریت کپلر یافتن سیارات هم اندازه ی زمین در منطقه ایی قابل سکونت بود. این کشف نشان می دهد که برای اولین بار است که سیاراتی به اندازه زمین در اطراف ستاره های دیگر وجود دارند که ما می توانیم آنها را تشخیص دهیم."

منظومه ی کپلر-20، 3 سیاره ی دیگر هم دارد که از زمین کمی بزرگتر ولی از سیاره نپتون کوچکترند. کپلر20e نزدیکترین سیاره به خورشیدشان، کپلر-20c سومین سیاره  و کپلر20d- به عنوان پنجمین سیاره دور ستاره ی خودشان به ترتیب در هر 7/3،9/10 و 6/77 روز می گردند.

5سیاره با صرف نظر از جزئیات  مداری شبیه به مدار عطارد منظومه ی ما دارند. ستاره ی میزبان با اینکه کمی کوچکتر و سردتر از خورشید است، همانند خورشید ما متعاق به گروه  Gمانند است. این سیستم آرایش غیر منتظره ایی دارد. در منظومه ی خورشیدی ما، مدار سیارات کوچک و سنگی به خورشید نزدیک تر است و مدار سیارات گازی و بزرگ در فاصله ایی دورتر از خورشید است، اما در منظومه ی کپلر-20 سیارات در اندازه های متناوب سازماندهی شده اند، سازماندهی ایی بدین شکل: بزرگ،کوچک،بزرگ،کوچک و بزرگ.

جکک لیژوارد از مرکز تحقیقات  ناسا در مافت فیلد کالیفرنیا می گوید: "داده های کپلر به ما نشان می دهد که بعضی از سامانه های کهکشانی سامان دهی سیاره ایی متفاوتی از آنچه در سامانه ی خورشیدی خودمان می بینیم دارند. تجزیه و تحلیل داده های کپلر همچنان به آزادسازی بینش هایی نو در مورد تنوع و گوناگونی سیاره ها و سیستم های سیاره ایی در کهکشان ما می پردازد."

دانشمندان هنوز در مورد چگونگی به تکامل رسیدن این سییستم مطمئن نیستند. آنها براین باورند سیاراتی که دور تر از ستاره ی مادرشان  به وجود آمده اند و بعد به سوی آن مهاجرت نموده اند، به احتمال زیاد از طریق تعامل با دیسکی از مواد آنها نشات گرفته باشند. این امر به سیارات اجازه می دهد تا با وجود اندازه ی متناوب، فاصله های منظم خود را حفظ کنند. تلسکوپ فضایی کپلر سیارات و نامزدهای سیاره ایی را با اندازه گیری در روشنایی بیش از 150000 کشف می کند.

برای جستجوی سیاراتی که از مقابل ستاره هایشان عبور میکنند، تیم علمی کپلر نیاز به حداقل سه گذر به منظور تشخیص یک سیگنال به عنوان یک سیاره دارد.

تیم علمی کپلر همچنان درحال بررسی داده ها و اطلاعات بدست آمده برای بررسی های بیشتر روی این منظومه ی پنج سیاره ای می باشد.