آرین سهرابی
مراحل طراحی و ساخت سیستم پرتاب فضایی (SLS) ناسا به عنوان بزرگ ترین موشک جهان در بخش‌های مختلف با جدیت در حال پیگیری است.
به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سیستم پرتاب
فضایی (SLS) جدیدترین نسل از موشک های ناسا محسوب می شود که قرار است برای
انتقال فضاپیمای «اوریون» در مأموریت های باری و سرنشین دار به ماه، سیارک
ها و سفر به مریخ مورد استفاده قرار بگیرد.
«ویلیام گرستن مایر» مدیر برنامه مأموریت های اکتشافی ناسا تأکید می کند: موشک SLS فصل جدیدی در اکتشافات فضایی می گشاید.
موشک SLS در دو پیکربندی متفاوت طراحی می شود که نمونه اول قابلیت حمل 70
تن متریک و نمونه بزرگتر قابلیت حمل 130 تن متریک را دارد.
بخش core stage موشک در ابعاد 61 در 8.4 متر در حال طراحی است که شامل
هیدروژن مایع و اکسیژن مایع برای تأمین تغذیه موتورهای RS-25 موشک است؛
همچنین دو بوستر جامد برای موشک SLS در نظر گرفته شده است.
موتورهای RS-25 که از شاتل فضایی بازنشسته ناسا جدا شده اند، برای نخستین پرتاب آزمایشی مورد استفاده قرار می گیرند.
همچنین محققان شرکت Pratt & Whitney در حال توسعه بخش upeer stage
موتور موشک هستند و مراحل آزمایش اولیه در مرکز فضایی استنیس با موفقیت
پشت سر گذاشته شد. شرکت بوئینگ نیز سیستم سخت افزاری و برنامه نرم افزار ی
برای پرتاب موشک را در اختیار ناسا قرار داده است.
نخستین پرواز آزمایشی SLSبا مدل کوچکتر در سال 2017 و نیم قرن پس از پرتاب
نخستین موشک Saturn V انجام خواهد شد و مدل بزرگتر احتمالا تا سال 2050
آماده پرتاب خواهد شد.