اخترشناسان بوسيله آشکارساز متعلق به تلسکوپ فضایی جستجوگر فرابنفش سیر تکامل کهکشان های ناسا  فوران عظيم یک غول ستاره ای را ثبت کرده اند.

همه چیز برای همدم ستاره GJ 3685A  به کلی آرام پیش می رفت تا اینکه به ناگاه در ساعت 2 بعدازظهر به وقت pacific در 24 آوریل 2004   منفجر شد و نور خیره کننده ای ایجاد کرد .آشکارساز متعلق به تلسکوپ فضایی جستجوگر فرابنفش سیر تکامل کهکشان های ناسا به محض مشتعل شدن ستاره شروع به کار کرد .پس از پایان برانگیختگی اخترشناسان تازه دریافتند که تنها فوران یک غول ستاره ای یا یک شراره که تقریبا یک میلیون بار پرانرژی   تر از نوع  خورشیدی آن است را ثبت کرده اند ! یافته ها در مورد این رویداد فریب دهنده در دویست و ششمین نشست انجمن نجوم آمریکا مطرح شد . در حالیکه تلسکوپ بسوی کهکشان های لکه ای متوجه بود مکرراً شاهد یک آسمان پریشان با شراره های فرابنفشی و انفجارها و نوار های سریع السیر بود . زمانیکه شراره ها و انفجارها از دونوع ستاره متفاوت هستند نوارها و رگه هاسیارک ها یا اقمار مصنوعی و یا شاید ذرات شناوری باشند که از مقابل تلسکوپ می گذرند .

 این فوران تنها یکی از بسیار مواردی است که کاوشگر ناسا از زمان پرتاب در سال 2003 تاکنون کشف کرده است .  از طرفی این یافته ها به اخترشناسان کمک کرد تا بتوانند آسمان فرابنفشی که سابقاً یک پرده ساکن برای نشان دادن کهکشان ها پنداشته می شد  را بهتر استنتاج کنند . اما اکنون بر آنها پوشیده نیست که این پرده بسیار لرزان است .

دکتر Barry Welsh   از دانشگاه برکلی در کالیفرنیا گفت : " ما فکر نمیکردیم که آسمان فرابنفش انبوه از اشیای بسیاری است که در شب به سرعت می لرزند . او افزود : همه این اشیا تا وقتیکه رصدها و مشاهدات آزاد صورت گیرد ، یک امتیاز مهم برای منجمان و اختر شناسان است .یک تحلیل ابتدایی از این شراره های غول پیکر که بوسیله کاوشگر ناسا در اطراف  GJ 3685A که بزرگترین نور فرابنفش تاکنون از آن ثبت شده است ، نشان می دهد ساختار اساسی این انفجارها و فوران های شبه اختری به احتمال زیاد از باورهای قبلی پیچیده تر است . شراره ها انفجارهای کلان و عظیمی از انرژی در مناطق یگانه سطح ستاره هستند . این پدیده بطور منظم در بسیاری از انواع ستارگان رخ می دهد.