جواد گنجعلی

دنباله دارها غول های مشتری مانند را متهم میکنند

اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هرشل وابسته به سازمان فضایی اروپا(ESA) کمربند های پهناوری از دنباله دارها را دراطراف دو سیستم  سیاره ای نزدیک به هم کشف کردند.این منبع عظیم از دنباله دارها می تواند برای سیارات درونی تر این سیستم سیاره ای حامل زندگی و حیات باشد.

مطالعات جدید این اخترشناسان از دو سیستم سیاره ای بنام GJ581  و VIR61  نشان می دهد که در اطراف ستاره میزبان مقادیر عظیمی از بازمانده های برخورد دنباله دارها موجود بوده است.GJ581  یک ستاره کوتوله قرمز با جرم کم در صورت فلکی میزان است،در حقیقت رایج ترین ستاره در کهکشان و میزبان حداقل 4 سیاره که یکی از آنها در کمربند حیات واقع شده است. (کمربند حیات کمربندی است دور از خورشید مرکزی که در آن مکان آب می تواند به صورت مایعی در سطح وجود داشته باشد)

پژوهش های سال گذشته اختر شناسان نشان می دهد که ماندگاری کمربند گرد و غباری اطراف ستاره فملهوت از برخورد بین دنباله دارها بوده است.

در رصد های تلسکوپ فضایی هرشل از این دو سیستم سیاره ای آثاری از گرد وغبار بسیار سرد با دمای 200 درجه سلسیوس زیر صفر آشکار سازی شد،این دمای بسیار سرد به ما می گوید که در این کمربند گرد و غباری حداقل باید 10 برابر بیشتر از کمربند کویپر منظومه شمسی ما دنباله دار وجود داشته باشد.

سیاره هایی که دراین دو سیستم وجود دارند جرمی در حدود 2 تا 18 برابر جرم زمین را دارا هستند.

در حال حاضرهیچ مدرکی دال بر اینکه مشتری های غول پیکر یا سیارات زحل مانند  دراین سیستم های سیاره ای وجود داشته باشد پیدا نشده است.دلیل اختر شناسان برای جستجوی سیارات مشتری مانند در این دو سیستم سیاره ای این است که آنها جاذبه بین زحل و مشتری را عامل بر هم زدن کمربند کویپر منظومه شمسی ما می دانند، به همین دلیل آنها فکر می کنند شاید عامل برخورد دنباله دارها در این دو سیستم سیاره ای وجود سیاراتی  به مانند مشتری باشد.

اختر شناسان در نهایت پس از پژوهش های فراوان و بررسی آنالیز اطلاعات بدین نتیجه رسیدند که برای به جریان انداختن برخورد های دنباله دار ها در این سیستم ،سیاره ای به اندازه جرم نپتون با جاذبه اندک که هر چه دورتر از خورشید مرکزی باشد می تواند آغازگر چنین برخوردی باشد.