سراسر زهره‌ پوشیده از صد‌ها آتشفشان است اما این‌که به‌راستی آن‌ها تا به امروز همچنان فعاّل مانده‌اند؟ پاسخ دادن به این پرسش یکی از مهم‌ترین اهداف ماموریت ونوس اکسپرس است.

شش سال رصد ماهواره‌ی ونوس‌ اکسپرس ESA در زهره، تغییراتی زیادی در مقدار دی‌اکسید گوگرد جوّ این سیاره نشان می‌دهد. جوّ زهره نسبت به جوّ زمین بیش‌ از یک میلیون برابر دی‌اکسید گوگرد دارد که بیشتر آن در زیر لایه‌ی ابر بالایی متراکم آن پنهان شده است. این گاز به راحتی با نور خورشید از بین می‌رود و این به معنی است که این لایه‌های ابر می‌بایست به‌تازگی تشکیل شده باشند.

ونوس اکسپرس نشانه‌هایی مهمی از فعالیت زمین‌شناسی زهره در مقیاس زمانی اخیریعنی چند صد هزارسال تا چند میلیون سال یافته است. البته بررسی‌های قبلی از تابش فروسرخ از سطح زهره، فوران‌های رو به بالای مواد مذاب آتشفشانی از آتشفشان‌هایی با ترکیب متمایرز از سطح این سیاره را نشان می‌داد که این آتشفشان‌ها در گذشته‌ی نزدیک در سیاره فوران کرده اند. اکنون تحلیل غلظت مقدار دی‌اکسید گوگرد در جوّ بالایی آن نشانه‌ی دیگری بر تایید این پاسخ است. بلافاصله بعد از رسیدن ونوس اکسپرس به زهره در سال ۲۰۰۶ میلادی، این فضاپیما افزایش مقدار غلظت متوسط  دی اکسید گوگرد در جوّ بالایی زهره را ثبت کرد که تقریباً ۱۰ بار کمتر از مقدار امروزه‌ی آن است. نتیجه‌ی مشابه این برآورد در ماموریت ونوس پایونیر ناسا که از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۲ میلادی به دور این سیاره ‌می گشت نیز  دیده شده بود.

منبع: وب‌سایت کانوت