ساکنان زمین همیشه از ایده‌ی یافتن حیات فرازمینی به وجد می‌آیند، مخصوصاً‌ اگر این ایده مربوط به فرازمینی‌های مریخی باشد. تا به حال هزاران کتاب نوشته و برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی در این زمینه ساخته شده‌اند و در هریک مریخی‌ها به شکل و شمایلی گوناگون به زمینی‌ها معرفی شده‌اند. از فرازمینی‌های اچ. جی. ولز H.G. Wells در فیلم جنگ دنیاها (Wars of the Worlds)، تا کلاه رومی و لباس لونی تونز (شخصیت کارتونی looney Tunes) در ماروین مریخی Marvin the Martian.

اما در جواب این همه اشتیاق به وجود فرازمینی‌های مریخی، دانشمندان فقط یک پاسخ دارند: جوّ سیاره‌ی سرخ از هیچ‌نوع حیاتی پشتیبانی نمی‌کند.

ماروین مریخی

در سال ۱۹۷۶/۱۳۵۵، فضاپیمای وایکینگ۱ ناسا در جست‌وجوی مکان مناسبی برای فرود فضاپیمای وایکینگ ۲ بود که به چیزی عجیب برخورد. این فضاپیما که در حال گرفتن تصاویری از منطقه‌ای به نام سیدونیا Cydonia بود، عکسی گرفت که شبیه به چهره‌ی انسان بود. این چهره‌ی عظیم بیش از سه کیلومتر پهنا داشت و چشم‌ها، بینی و لب این چهره کاملاً واضح بود.

همین تصویر کافی بود تا روزنامه‌ها، تلویزیون و استودیوی فیلم‌های سینمایی به سرعت این خبر را همه جا منتشر کنند و تصویر را مدرکی محکم و مستند بر وجود حیات در مریخ بدانند. ریچار هوگلند Richard Hoagland، نویسنده و نظریه‌پرداز، بزرگ‌ترین طرفدار این نظریه ... ادامه‌ی مطلب