برخی از انسان‌ها در سن ۹۰ سالگی بسیار سرحالند، در حالی‌که برخی دیگر حتی در ۵۰ سالگی هم بسیار سالخورده به‌نظر می‌رسند. ما می‌دانیم که سرعت پیر شدن انسان‌ها ارتباط چندانی با سن آن‌ها ندارد و بیشتر به سبک زندگی آن‌ها بستگی دارد. برپایه‌ی پژوهش جدیدی که تیمی از ستاره‌شناسان با بهره‌گیری از تلسکوپ فضایی هابل انجام داده‌اند، همین نکته درباره‌ی خوشه‌های ستاره‌ای کروی نیز صادق است.

خوشه‌های کروی اجتماع‌هایی کروی‌شکل از ستاره‌هایی‌اند که گرانش متقابل آن‌ها را به هم مقید کرده است. این خوشه‌ها یادگارهایی از نخستین سال‌های پس از زاده شدن عالمند. سن این اجرام که شمارشان در کهکشان راه شیری به ۱۵۰ عدد می‌رسد، بین ۱۲ تا ۱۳ میلیارد سال است (انفجار بزرگ حدود ۱۳/۷ میلیارد سال پیش رخ داد) و بسیاری از پیرترین ستاره‌های کهکشان ما در همین خوشه‌های کروی قرار دارند.

اما پژوهشگران با بهره‌گیری از تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ ۲/۲ متری MPG/ESO در مجموعه‌ی رصدخانه‌های ESO در “لاسیلا” پی برده‌اند که با آن‌که این خوشه‌ها در گذشته‌های دور شکل گرفتند و ستاره‌های درون‌شان پیرند، نواحی مرکزی برخی از آن‌ها همچنان جوانند.

به گفته‌ی “فرانسیسکو فِرارو” سرپرست تیم مذکور پرسشی که برای آن‌ها به‌وجود آمد، این بود که چرا در حالی‌که همه‌ی این خوشه‌ها میلیاردها سال پیش شکل گرفته‌اند، برخی از آن‌ها باید سریع‌تر یا آهسته‌تر از بقیه پیر شده باشند؟ آن‌ها با مطالعه‌ی توزیع گونه‌ای از ستاره‌های آبی در این خوشه‌ها، پی بردند که برخی از خوشه‌ها درواقع در دوران حیات‌شان سریع‌تر متحول شده‌اند. آن‌ها همچنین روشی برای اندازه‌گیری آهنگ این پیر شدن یافتند.

خوشه‌های ستاره‌ای در زمان کوتاهی شکل می‌گیرند. این به آن معنا است که سن ... ادامه‌ی مطلب