بخش نخست این گفت‌وگو را
هفته‌ی گذشته تقدیم‌تان کردیم. امروز بخش دوم آن را بخوانید و چهارشنبه‌‌ی هفته‌ی
آینده به سراغ بخش سوم و پایانی آن بروید.
بابک امین‌تفرشی را خیلی‌ها
می‌شناسند. دست‌کم می‌توانیم بگوییم که نجومی‌های ایران همگی او را می‌شناسند و
بسیاری از آماتورهای موفق ایران دانسته‌های خود را مدیون او می‌دانند. بابک امین
تفرشی در راه ترویج علم نجوم از هیچ کوششی فروگذار نکرده است و پس از سال‌ها تلاش،
همچنان پرانرژی و خستگی‌ناپذیر از کوچک‌ترین زمان‌های پیش آمده برای بهتر شناساندن
آسمان شب به دوستداران آن بهره می‌برد. چنین بود که درخواست کانوت را برای گفت‌وگویی
صمیمی با بازدیدکنندگان این وب‌سایت رد نکرد و مشتاقانه به پرسش‌های ما پاسخ گفت؛
آن هم پاسخ‌هایی مفصل که نه از سر رفع تکلیف، که با حوصله و دقت داده شد.
همان‌طورکه گفتید، عکس‌های توآن مختص عکس‌هایی با پیش‌زمینه‌ی
زمینی است چرا این سبک را انتخاب کردید؟
هدف اصلی توآن از این نوع
عکاسی این است که به بیننده یک چارچوب یا قالبی بدهد که بتواند با زندگی روزمره
ارتباط برقرار کند. یعنی آسمان را یک فضای ایزوله شده نبیند که فقط در اعماق کیهان
است. هدف اصلی‌مان این است که آسمان را به بخشی از زندگی طبیعی انسان تبدیل بکنیم؛
چیزی که همیشه بوده است ولی در یک قرن گذشته به خاطر آلودگی نوری و زندگی که روز
به روز ماشینی‌تر شده است، از این بخش طبیعت فاصله گرفتیم.برای معرفی دوباره‌ی این
بخش از طبیعت به زندگی روزمره ترفندی که به کار می‌بریم این است که طبیعت را با
عکس‌های واقعی در پیش‌زمینه با آسمان تلفیق بکنیم و به این ترتیب نشان بدهیم که
این آسمان، بالای این خانه دیده می‌شود یا بالای این دریاچه است؛ همان چیزی که
شما با چشم می‌بینید. درحالی که اگر شما جلوی آن دریاچه را با دست بگیرید، آسمانی
را می‌بینید که هیچ پل ارتباطی با زندگی روزمره شما پیدا نمی‌کند و فقط آن زمینه
است که این پل را ایجاد می‌کند...ادامه‌ی گفت‌وگو