در هر دقیقه ذرات ریز و درشت غبار با جوّ زمین برخورد می‌کنند که نتیجه‌ی این برخوردها آن‌چیزی است که ما به نام شهاب یا شهاب‌سنگ می‌شناسیم. در شبی تاریک، دور از آلودگی نوری شهرها، اگر تمام مدت شب از آسمان چشم برندارید ممکن است بتوانید ۵۰ شهاب را تا صبح بشمارید. این رقم در زمان‌هایی که بارش‌های شهابی به اوج می‌رسند تا ۷۰ شهاب در ساعت هم می‌رسد. با این که این تعداد شهاب بیشتر از آن است که بتوان پس از دیدن هرکدام آرزویی کرد ولی ثبت چند شهاب در یک عکس آرزوی هر عکاس نجومی است! پس از بارش شهابی اسدی سال ۱۳۷۸، بیشتر تصاویر زمینه‌داری که در آن‌ها ستاره‌های نقطه‌ای در کنار چند شهاب ثبت شده‌اند به صورت ترکیبی و یا مونتاژ تهیه شده‌اند. البته با این‌که چنین کاری ارزش علمی ندارد ولی زیبایی هنری آن بسیار دل‌فریب است و بسیاری را جذب رصد بارش‌های شهابی می‌کند و انتظار آن‌ها را از نظر تعداد دیدن شهاب بالا می‌برد. البته هیچ‌کس مخالف پخش چنین تصاویری نیست ولی بهتر آن است، که مانند عکاس تصویر بالا، به ترکیبی بودن عکس در توضیحات آن اشاره شود.

 تصویر بالا حاصل ترکیب ۳۰ عکس از مجموعه‌ای ۴۰۰ عکسی است که برای ساخت ویدیو کلیپی به روش Time-Lapse تهیه شده بود. با پایین آوردن نوردهی تا ۲۰ ثانیه و بالا بردن حساسیت دوربین تا ۳۲۰۰ عکاس توانسته است شهاب‌های ... ادامه‌ی مطلب