«ابر ماژلانی بزرگ»، کهکشان اقماری راه شیری، در فاصله‌ای برابر با ۲۰۰۰۰۰ سال نوری از زمین به‌آرامی دور کهکشان ما می‌گردد. در این کهکشان ابرهای گسترده‌ای از گاز به‌آرامی در حال فروریزی و تشکیل ستاره‌های جدیدند. این ستاره‌ها نیز به نوبه‌ی خود ابرهای گازی را گرم می‌کنند و درنتیجه ابرها، همان‌طور که در شکل بالا دیده می‌شود، رنگارنگ دیده می‌شوند.

ابر ماژلانی بزرگ پر از نواحی تشکیل ستاره‌های جدید است. این کهکشان کوچک و نامنظم از سحابی “تارانتولا”، درخشان‌ترین شیرخوارگاه ستاره‌ای در همسایگی راه شیری، تا LHA 120-N 11 (بخشی از آن در شکل دیده می‌شود)، به‌وسیله‌ی سحابی‌های نشری در حال پراکنده شدن است.

ابر ماژلانی بزرگ برای مطالعه‌ی پدیده‌های مربوط به زایش ستاره‌ها در موقعیتت بسیار ایده‌آلی است. فاصله‌ی این کهکشان از راه شیری خوشبختانه به‌اندازه‌ای است که نه درخشندگی آن به علت ستاره‌های پیرامونش بیش از اندازه است، و نه غبار موجود در مرکز راه شیری آن‌را پنهان می‌کند. فاصله‌ی این کهکشان به‌اندازه‌ای ... ادامه‌ی مطلب