مجموعه مقالات زنان فضانورد به کوشش شادی حامدی آزاد روزهای دوشنبه و پنجشنبه در وب‌سایت کانوت منتشر می‌شود.
شور و شوق فرستادن نخستین زن آمریکایی به فضا موضوع به‌مراتب مهم‌تری را زیر سایه‌ی خود پنهان کرد؛ این‌که سالی راید نخستین کسی بود که یکی از مهم‌ترین کارهای عصر فضا را در پرواز فضایی خود انجام می‌داد. او قرار بود با بازوی روبوتیک ۱۵ متری شاتلْ ماهواره‌ای در گردش به دور زمین را بگیرد و آن را به محفظه‌ی بار شاتل منتقل کند. کار او اشاره‌ای بود به آینده‌ی نه‌چندان دور که انجام‌دادن چنین مأموریت‌هایی بخشی عادی از پروازهای فضایی به شمار می‌رود.
سالی راید روز دوم مرداد ۱۳۹۱ پس از ۱۷ ماه دست‌وپنجه نرم‌کردن با سرطان لوزالمعده از دنیا رفت. او از زندگی خود با انرژی تمام‌نشدنی و کنجکاوی و هوش و شوقی بی‌انتها کمال استفاده را برد. او در ۲۶ مِه ۱۹۵۱ (۴ خرداد ۱۳۳۰) در نزدیکی لُس‌آنجلس آمریکا در خانواده‌ای تحصیل‌کرده متولد شد؛ مادرش وکیل دادگستری و پدرش استاد علوم سیاسی در کالج سانتامونیکا بود. والدینش او و خواهر کوچک‌ترش را به درس‌خواندن و تحصیل علم تشویق می‌کردند. او از کودکی همچنین به ورزش علاقه‌ی بسیاری داشت و با بچه‌های همسایه فوتبال و بیسبال بازی می‌کرد. اما ورزش مورد علاقه‌اش تنیس بود که در سال‌های نوجوانی به‌صورت نیمه‌حرفه‌ای آن را بازی می‌کرد و در چند مسابقه مقام هم آورده بود. سالی به‌سبب کسب مقام‌های ورزشی توانست وارد یکی از بهترین مدرسه‌های لس‌آنجلس شود و آنجا هم همیشه یکی از بهترین شاگردان بود. او به مطالعه، مخصوصاً مطالعه‌ی کتاب‌های علمی-تخیلی، علاقه‌ی فراوانی نشان می‌داد. او سرانجام تحت‌تأثیر معلم علوم مدرسه به تحصیل فیزیک علاقه‌مند شد و پس از پایان مدرسه به دانشگاه استنفورد رفت و مدرک کارشناسی علوم در فیزیک و کارشناسی ادبیات انگلیسی دریافت کرد و در سال ۱۹۷۸ (۱۳۵۷) نیز دکتری فیزیک گرفت.
سالی راید یکی از ۸ هزار نفری بود که پس از دیدن آگهی ناسا در روزنامه، به دنبال داوطلبانی برای برنامه‌های فضایی، متقاضی شد. از این میان ۳۵ نفر، ازجمله ۶ زن، پذیرفته شدند. او یک سال در آموزش‌ها و تمرین‌های فضانوردی ... ادامه‌ی مطلب