پژوهشگران CNRS برای نخستین‌بار موفق به اندازه‌گیری شدت نور پراکنده‌ی پس‌زمینه‌ای فراکهکشانی (مِهی از فوتون‌ها که از زمان انفجار بزرگ، عالم را پر کرده است) در عالم شدند. این اندازه‌گیری با بهره‌گیری از آرایه‌ی تلسکوپ‌های HESS که در نامیبیا قرار دارد، و همکاری CNRS و CEA روی درخشان‌ترین منابع تابش گاما در نیم‌کره‌ی جنوبی انجام شد. این مطالعه درواقع مکمل پژوهش‌هایی است که به‌تازگی در رصدخانه‌ی فضایی Fermi-LAT انجام شده است. پیامد یافته‌های جدید، درک نوینی از اندازه‌ی عالم قابل مشاهده در طول‌موج گاما و چگونگی تشکیل ستاره‌ها و تحول کهکشان‌هاست.
نوری که اجرام موجود در عالم (ستاره‌ها، کهکشان‌ها و …) از زمان تولد تابیده‌اند، فضای بین‌کهکشانی را با اقیانوسی از فوتون‌ها پر کرده است که از آن با نام “نور پراکنده‌ی پس‌زمینه‌ی فراکهکشانی” یاد می‌شود. درخشندگی پیرامون کهکشان راه شیری اندازه‌گیری مستقیم این فسیل نور را غیرممکن می‌کند. اخترفیزیک‌دانان برای حل کردن این مشکل از پرتوهای گاما (که انرژی‌شان بیش از ۵۰۰ میلیارد برابر بیشتر از نور مرئی است) بهره می‌گیرند که در واقع روشی غیرمستقیمی برای اندازه‌گیری این نور است.
باریکه‌ای از پرتوهای گاما که کهکشانی دوردست در فاصله‌ی چند میلیون سال نوری می‌تاباند، به‌علت برهمکنش با نور پراکنده در مسیرش تا زمین ضعیف می‌شود. هنگامی که یک فوتون پرتو گاما در تماس با یک فوتون نور پراکنده قرار گیرد، ممکن است ناپدید شود و تولید یک الکترون و یک پوزیترون کند که شدت باریکه را کم می‌کند. هر چه ضخامت مه فوتون‌های ... ادامه‌ی مطلب