اخترشناسان
با بهرهگیری از تلسکوپ سوبارو پی بردند که منظومهی سیارهای HAT-P-7 که
در صورت فلکی دجاجه و در فاصلهی حدود ۱۰۴۰ سال نوری از زمین قرار دارد،
دستکم از دو سیارهی غولپیکر و یک ستارهی همدم تشکیل شده است. کشف
ستارهی همدم (HAT-P-7B) در نزدیکی ستارهی مرکزی (HAT-P-7) و تأیید وجود
سیارهی غولپیکر دیگری (HAT-P-7c) که مدارش از مدار سیارهی پسگرد
HAT-P-7b بزرگتر است، در درک بهتر پیدایش مدار پسگرد و پایداری سیارههای
فراخورشیدی در این مدارها به ما کمک میکند.
گروهی
از اخترشناسان ژاپنی به رهبری نوریو ناریتا در سال ۲۰۰۸ با بهرهگیری از
تلسکوپ سوبارو نخستین شواهد مدار پسگرد سیارهای فراخورشیدی را کشف کردند.
در منظومهی شمسی هیچ سیارهای با مدار پسگرد وجود ندارد (سیارههایی که
جهت حرکتشان در مدار برخلاف چرخش ستارهی مرکزیشان است)، اما در دیگر
منظومههای خورشیدی چنین مدارهایی دیده شدهاند. دانشمندان همچنان بهدنبال
درک علت شکلگیری چنین مدارهایی هستند... ادامهی خبر
منبع: وبسایت کانوت