کیوریاسیتی مجهز به دریلی است که می‌تواند سنگ‌ها را حفاری کرده و به لایه‌های درونی سنگ دسترسی پیدا کند. مریخ میدان مغناطیسی ندارد و جو آن نیز بسیار رقیق است؛ به همین دلیل طوفان‌های خورشیدی، پرتوهای فرابنفش و ایکس و گاما و هم‌چنین پرتوهای کیهانی به راحتی به سطح سیاره نفوذ می‌کند و ترکیب شیمیایی همه‌چیز را تغییر می‌دهند؛ اما لایه‌های داخلی سنگ‌ها می‌توانند از این تغییرات در امان مانده و میلیاردها سال دست‌نخورده باقی بمانند. همان‌طور که می‌بینید، این پودر خاکستری رنگ بسیار متفاوتی با سطح سرخ-قهوه‌ای رنگ مریخ دارد. دانشمندان امیدوارند اگر مریخ در گذشته‌های دور خود میزبان حیات بوده، نشانه‌هایی از آن را در دل سنگ‌های مریخ و به خصوص لایه‌های رسوبی دهانه گیل پیدا کنند.
در این تصویر، چنگک کیوریاسیتی را می‌بینید که با پودر حاصل از نخستین حفاری این مریخ‌نورد پر شده و در حال انتقال به آزمایشگاه شیمیایی این کاوشگر است. اخترشناسان و زیست‌اخترشناسان بسیار مشتاقند تا نخستین اطلاعات حاصل از این آزمایش به زمین مخابره شود؛ هرچند که بعید به نظر می‌رسد سیاره سرخ اسرار خود را به همین سادگی و در اولین تلاش بازگو کند. برای آن‌که با ابزارهای مریخ‌نورد بهتر آشنا شوید، به اینفوگرافیک زیر توجه کنید. برای مشاهده اینفوگرافیک در ابعاد بزرگتر، اینجا را کلیک کنید.
البته این نخستین آزمایش شیمیایی برای یافتن حیات در سطح مریخ نیست. کاوشگرهای وایکینگ 1 و 2 و مریخ‌نشین فینیکس نیز به آزمایشگاه‌های شیمیایی مجهز بودند که هیچ‌کدام نشانه‌ای از حیات نیافتند.