کیوریاسیتی مجهز به دریلی است که میتواند سنگها را حفاری کرده و به لایههای درونی سنگ دسترسی پیدا کند. مریخ میدان مغناطیسی ندارد و جو آن نیز بسیار رقیق است؛ به همین دلیل طوفانهای خورشیدی، پرتوهای فرابنفش و ایکس و گاما و همچنین پرتوهای کیهانی به راحتی به سطح سیاره نفوذ میکند و ترکیب شیمیایی همهچیز را تغییر میدهند؛ اما لایههای داخلی سنگها میتوانند از این تغییرات در امان مانده و میلیاردها سال دستنخورده باقی بمانند. همانطور که میبینید، این پودر خاکستری رنگ بسیار متفاوتی با سطح سرخ-قهوهای رنگ مریخ دارد. دانشمندان امیدوارند اگر مریخ در گذشتههای دور خود میزبان حیات بوده، نشانههایی از آن را در دل سنگهای مریخ و به خصوص لایههای رسوبی دهانه گیل پیدا کنند.
![](http://www.newscientist.com/blogs/shortsharpscience/assets_c/2013/02/PIA16729-thumb-600x600-173464.jpg)
در این تصویر، چنگک کیوریاسیتی را میبینید که با پودر حاصل از نخستین حفاری این مریخنورد پر شده و در حال انتقال به آزمایشگاه شیمیایی این کاوشگر است. اخترشناسان و زیستاخترشناسان بسیار مشتاقند تا نخستین اطلاعات حاصل از این آزمایش به زمین مخابره شود؛ هرچند که بعید به نظر میرسد سیاره سرخ اسرار خود را به همین سادگی و در اولین تلاش بازگو کند. برای آنکه با ابزارهای مریخنورد بهتر آشنا شوید، به اینفوگرافیک زیر توجه کنید. برای مشاهده اینفوگرافیک در ابعاد بزرگتر، اینجا را کلیک کنید.
![](http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/15-5-1391/IMAGE634798328426430496.jpg)
البته این نخستین آزمایش شیمیایی برای یافتن حیات در سطح مریخ نیست. کاوشگرهای وایکینگ 1 و 2 و مریخنشین فینیکس نیز به آزمایشگاههای شیمیایی مجهز بودند که هیچکدام نشانهای از حیات نیافتند.