یکجور شرزگی در وجودش شعلهور است. رویاهایش
را بیلگام در دشت بیکران خیال جولان میدهد و سر آخر به آنها رنگ
واقعیت میپاشد. دنیس تیتو را میگویم. حتماً نامش برایتان آشناست. همان
دنیس تیتو میلیونر که برای نخستین بار در سال ۲۰۰۱ بیست میلیون دلار برای
رفتن به ایستگاه فضایی پرداخت تا لقب نخستین توریست فضایی برایش رقم بخورد.
البته در این مقوله توریست لغت ناجوری است. ناخودآگاه افرادی در ذهن متصور
میشوند که پیراهنهای طرح جزیره و شلوارکهای گلگلی پوشیدهاند و عینک
آفتابی به چشم دارند و قرار است که حسابی خوش بگذارند. اما این وصلههای
ناجور به تمرینهای طاقتفرسا توریستهای فضایی و خطرات پیشروی آنها
نمیچسبد. آن هم تیتو که خودش روزگاری در آزمایشگاه پیشران جت ناسا یا همان
JPL معروف مهندس بوده است و با خم و چم کار آشنایی کامل دارد. البته این
را هم بگویم که تیتو با کمک ناسا به فضا نرفت. حتی ناسا اجازهی تمرین به
تیتو را هم نداد. وی به لطف روسها و البته جیب پر پول خودش از زمین خارج
شد و موفق شد رخ مسحور کنندهی این کرهی آبی را ببیند. آن زمان تیتو ۶۰
سالش بود. اکنون ۱۰ سال گذشته است اما او همچنان برای دستیابی به آرزوهای
فضایی خود تلاش میکند. این بار٬ شاید هم آخرینبار: سفر رفتوبرگشتی به
مریخ!...ا
دامهی مطلب