ستاره شناسان پس از سالها تحلیل داده های ارسالی توسط کاوشگر زمان سنج پرتو ایکس Rossiدریافتند که سرعت حرکت چرخشی سریعترین تپ اختر،از 700 بار در ثانیه فراتر نمی رود

به گفته دیپتو چاکرابارتی دانشمند موسسه فناوری ماساچوست(MIT) و سرپرست یک گروه بین المللی از ستاره شناسان،سرعت چرخش تپ اخترها توسط طبیعت محدود شده است.تپ اختر(Pulsar)ها ستارگانی هستند که مانند یک فانوس دریایی با سرعت بدور محور خود می چرخند.

دراین تصویرگرافیکی،تپ اختر(راست) درحال بلعیدن مواد ستاره همدم خود(چپ) است.
::  ناسا / مرکز پرواز فضایی گدارد / دانا بری  ::  

این ستارگان چگال،باقیمانده ستارگان پرجرمی هستند که در اثر انفجار به   ابرنواختر(SuperNova) تبدیل شده اند.سرعت چرخش تپ اخترهای منفرد به مرور زمان کند می شود ولی تپ اخترهایی که دارای ستاره همدم معمولی هستند و تشکیل یک منظومه ستاره ای دوگانه را می دهند،می توانند با بلعیدن مواد ستاره همدم،سرعت چرخشی خود را افزایش دهند.ولی به نظر می رسد نوعی کلید محافظ در این ستارگان وجود دارد که مانع از افزایش بیش از حد سرعت چرخشی آنها می شود.محاسبه تعداد چرخشهای یک تپ اختر در یک ثانیه،به کمک تکانش(Pulse)های پرتو ایکس معمولی که از آن ساطع می شود انجام می گیرد ولی اغلب اوقات،تکانش های منتشر شده از قرص تجمع مواد اطراف تپ اختر،باعث مشکل شدن آشکارسازی تکانش های اصلی می شود.گاهی اوقات در برخی از تپ اخترهای میلی ثانیه ای،فلاش های نورانی دیده می شود که ستاره شناسان همواره فکر می کردند نشان دهنده میزان چرخش این تپ اخترها است

دراین تصویرخیالی،یک فلاش نوری بر روی سطح  تپ اختر دیده می شود.
::  ناسا / مرکز پرواز فضایی گدارد / دانا بری  

اخیرا گروه چاکرابارتی،موفق به ثبت یکی از این فلاش های نوری در تپ اختری شد که میزان چرخش آن از قبل مشخص بود.آنها دریافتند که نوسانات ناشی از انفجارهای کوتاه مدت این تپ اختر،با میزان چرخش آن تطابق دارد.                            
این گروه،یازده تپ اختر که دارای فلاش های نوری بودند و دوره چرخش آنها ظرف هفت سال گذشته توسط کاوشگر Rossi (متعلق به ناسا)بدست آمده بود را مورد بررسی قرار دادند. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد هیچ یک از آنها بیش از 700 بار در ثانیه بدور خود نمی چرخد.به گفته سرپرست این گروه،علت محدودیت تعداد چرخش تپ اخترها در یک ثانیه،هنوز مشخص نیست!       به عقیده بعضی از دانشمندان،"امواج گرانشی" باعث کند شدن حرکت چرخشی تپ اخترها می شوند.این امواج که وجود آنها توسط آلبرت اینشتین پیش بینی شده بود،از یک جسم پرجرم در حال چرخش منتشر می شوند؛مانند امواجی که توسط یک شناگر در استخر منتشر می شوند. تصور بر این است اجرامی که حرکت چرخشی سریعتر و شکل نامنظم تری دارند(مانند بسیاری از تپ اخترهای میلی ثانیه ای که قطر آنها در استوا بیشتر است و اجرامی شتابدار هستند)،نسبت به اجرام کروی و کم شتاب، تابش گرانشی بیشتری از خود منتشر می کنند. البته تا بحال هیچ تابش گرانشی بطور مستقیم آشکار نشده است.ستاره شناسان امیدوارند به کمک "رصدخانه تداخل سنج لیزری موج گرانشی"(موسوم به LIGO )بتوانند امواج گرانشی تپ اختر های میلی ثانیه ای را به زودی آشکارسازی کنند. مشروح گزارش این گروه بین المللی از ستاره شناسان در شماره سوم جولای مجله Nature آمده است

منبع خبر : www.astronomy.com