جست‌وجوی سیارات فراخورشیدی معمولاً دشوار است چراکه این سیارات کوچک، کم‌نور و به ستاره‌‌اشان نزدیکند. دو روشی که بیشتر برای یافتن آن‌ها استفاده می‌شود روش‌های سرعت‌ شعاعی و گذر هستند. اما گروهی از دانشمندان راه جدیدتری برای شکار این سیارات یافته‌اند، راهی که در آن از نظریه‌ی نسبیت خاص اینشتین استفاده می‌شود.

در سال ۲۰۰۳/۱۳۸۲، اوی لوب Avi Loeb و اسکات گاودی Scott Gaudi راهی برای یافتن سیارات فراخورشیدی پیشنهاد کردند که بر نظریه‌ی نسبیت خاص تکیه داشت. در این روش جدید دانشمندان در جست‌وجوی سه اثر کوچک‌اند که به‌طور همزمان هنگام گردش سیاره در مدارش به دور ستاره‌ی مادر رخ می‌دهند.

اثر نخست:

 اثر «پرتو،Beaming» اینشتین باعث می‌شود ستاره هنگامی‌که به ما نزدیک‌تر می‌شود درخشش بیشتری پیدا می‌کند و برعکس هنگامی که از لحاظ ظاهری دورتر می‌شود، نور آن هم کم‌تر می‌شود. این اثر چیزی شبیه به اثر دوپلر است، اثر دوپلر نسبیتی! که در آن حرکت نسبی ستاره و سیاره بر میزان درخشش دریافتی ما اثرگذار است...ادامه‌ی خبر

منبع: وب‌سایت کانوت