ابرهای گاز و غبار میان‌ستاره‌ای مواد خامی هستند که ستاره‌ها را تشکیل می‌دهند اما این دانه‌های ریز غبار مانعی بر دید ما محسوب می‌شوند، حداقل در طول‌موج‌های مرئی بسیار دشوار است که بتوان مستقیماً ستاره‌ای نوپا را پشت یا داخل این ابر وغبارها دید. یکی از بهترین‌ راه‌ها برای دیدن پشت پرده، رصد در طول‌موج‌های دیگری غیر از نور مرئی است. در امواج ریزمیلی‌متری به جای این‌که نور کم‌تر شود تازه دانه‌های غبار به علت دمایی که دارند درخشش خاصی می‌یابند. اجرام داغ‌تر بیشتر تابش خود را در طول‌موج‌های کوتاه‌تر از دست می‌دهند و اجرام سردتر در طول موج‌های بلندتر. مثلاً ستاره‌های داغ (با دمای سطحی ۲۰هزار درجه‌ی کلوین) آبی به نظر می‌رسند و ستاره‌های سردتر (با دمای سطحی ۳۰۰۰ درجه‌ی کلوین) سرخ دیده می‌شوند. ابرهای غبار با دمای چند ده درجه‌ی کلوین در طول‌موج‌های بلندتر، حدود ۰٫۳ میلی‌متر، بیشترین تابش را دارند.

تلسکوپ APEX هم دقیقاً به همین رده‌ی طیفی حساسیت دارد و برای چنین رصدهایی مناسب است این تلسکوپ در شیلی و ۵ هزار متر بالاتر از سطح دریا قرار گرفته است.  تصویر بالا تصویری است که APEX از بخشی از ابر مولکولی جبار (در صورت‌فلکی جبار/شکارچی) گرفته است. این منطقه که ۱۳۵۰ سال نوری از ما فاصله دارد خود گستره‌ای به اندازه‌ی چند صد سال نوری دارد و پر از ستاره‌های داغ جوان و ابرهای سرد غبارآلود است... ادامه‌ی مطلب

منبع: کانوت