طول این سنگ تقریبا دو کیلومتر و ۷۰۰ متر و سطح آن پوشیده از یک ماده سیاهرنگ مثل دوده است.صحبت از یک جرم آسمانی است که قرار است ساعت ده شب روز ۳۱ مه - 9 خرداد ماه به وقت گرینویچ از نزدیکی زمین عبور کند.البته نه خیلی هم نزدیک. اگر دقیقش را بخواهید از فاصله پنج میلیون و ۷۰۰ هزار کیلومتری که پانزده بار دورتر از ماه است.

دنتون ایبل مدیر بخش علوم فیزیکی در موزه تاریخ طبیعی نیویورک به بی بی سی فارسی گفت که چرا چنین شیئی با اینکه خیلی هم نزدیک نمی شود جلب توجه کرده: "هرچیزی که به زمین نزدیک شود که آنقدر بزرگ است که قابل دیدن باشد جذاب است. منجمان این شیء را از ۱۹۹۸ شناسایی کرده و مسیر حرکتش را پیش بینی کرده اند چون تابع قوانین جاذبه است و آنقدر بزرگ است که قابل رؤیت است بنابراین کنجکاوی ایجاد کرده."

همین سه ماه قبل بود که شهاب سنگ بزرگی در آسمان بخش مرکزی روسیه منفجر شد. تکه های آن روی یک شهر ریخت و خساراتی به ساختمان ها وارد کرد.

آقای ایبل می گوید در همان روزی که آن شهاب سنگ منفجر شد یک سیارک از فاصله ای که فقط کسری از فاصله زمین تا ماه بود از کنار زمین گذشت و آن رویدادها بر کنجکاوی ها نسبت به سیارک تازه اضافه کرده.

به علاوه این تصور که روزی ممکن است چنین شیئی به زمین برخورد کند مزید بر علت است.

برخورد سنگی بزرگتر از این بود که باعث نابودی دایناسورها در زمین در حدود ۶۶ میلیون سال قبل شد.

دکتر ایبل می گوید: "شیئی که باعث نابودی دایناسورها شد بنابه تخمین ها ۱۰ کیلومتر قطرش بود که خیلی بزرگ بود. شئ تازه خیلی کوچکتر از آن است. اما اگر به زمین برخورد می کرد می توانست خسارات شدیدی در منطقه ای وسیع ایجاد کند."

اخترشناسان سوالات زیادی درباره این سیارک از جمله سرمنشاء آن دارند. آیا از یک دنباله دار هنگام عبور آن از کنار خورشید جدا شده یا اینکه زمانی جزو کمربند موسوم به کویپر بوده که مجموعه بزرگی از سیارک هایی است که میان سیارت بزرگ و کوچک منظومه شمسی می گردند.

اما وقتی به زمین نزدیک شد فرصت خواهند داشت آن را به دقت بررسی کنند. رادارهای قدرتمند از این فاصله خواهند توانست جزئیاتی به اندازه ۴ متر را بر سطح آن ببینند.

منجمان می گویند دفعه بعد که این سیارک موسوم به ۱۹۹۸ کیو ای ۲ از این ناحیه عبور کند ۱۰۵ سال دیگر خواهد بود.