تلسکوپهای هابل، اسپیتزر و چاندرای ناسا قرار است در کنار هم به بررسی عمیق‌تر جهان نسبت به تلاش‌های گذشته پرداخته و دورترین و کمرنگ‌ترین کهکشانهای قابل مشاهده تاکنون را شناسایی کنند.
به گفته ناسا، این کاوشگرها با کمک عدسی‌های طبیعی موجود در فضا باید بتوانند کهکشانهای 100 برابر کمرنگتر از نمونه‌های مشاهده شده قبلی توسط این سه تلسکوپ را کشف کنند.
ستاره‌شناسان در یک برنامه مشارکتی موسوم به «زمینه‌های مرزی» طی سه سال به رصد شش خوشه عظیم کهکشانی پرداخته و از یک پدیده طبیعی موسوم به عدسی گرانشی بهره‌برداری خواهند کرد.
این خوشه‌ها در میان عظیم‌ترین اجتماعات ماده شناخته شده قرار دارند و میدان‌های گرانشی آنها می‌تواند برای درخشان کردن و بزرگ‌نمایی کهکشانهای دور برای قابل مشاهده کردن آنها مورد استفاده قرار بگیرد.
هر رصدخانه تصاویر را با طول موجهای مختلف نور جمع‌آوری کرده تا درک عمیقتری از فیزیک پایه این اجسام سماوی ارائه کنند.
اولین جسم مورد بررسی «Abell 2744» موسوم به خوشه پاندورا است. این خوشه کهکشانی در نتیجه انباشت همزمان چهار خوشه کهکشانی کوچکتر مجزا شکل گرفته که در طول 350 میلیون سال کنار هم قرار گرفته‌اند.
به گمان ستاره‌شناسان، این رصدها به نمایش جمعیت کهکشانهای موجود در زمانی که جهان تنها چند صد سال داشته، کمک خواهد کرد.
داده‌های تلسکوپهای هابل و اسپیتزر برای اندازه‌گیری دقیق‌تر فاصله و جرم کهکشان‌ها با هم ترکیب خواهد شد.
رصدخانه پرتو ایکس چاندرا نیز به رصد عمیق زمینه‌های ستاره‌ای خواهد پرداخت. این تلسکوپ تصاویر خوشه‌ها را در طول موج پرتو ایکس برای کمک به تعیین جرم و اندازه‌گیری قدرت عدسی گرانشی آنها ثبت خواهد کرد و همچنین این رصدها به شناسایی کهکشانهای زمینه میزبان ابرسیاه‌چاله‌های غول‌پیکر کمک خواهد کرد.