امروزه وجود زباله های فضایی به یکی از بزرگ ترین مشکلات سازمان فضای ناسا، آژانس فضایی اروپا و سایر نهادهای فضایی تبدیل شده است.

پس از پایان ماموریت و دوره بازدهی مفید ماهواره ها ، سازمان های فضایی سعی می کنند با خارج کردن این زمین گرد ها از مدار یا سوزاندنشان در اتمسفر سیاره، تا حد امکان فضا را برای ماهواره ها و ماموریت های جدید خالی نگاه دارند و همچنین از هرگونه برخورد احتمالی بین ماهواره ها جلوگیری کنند.

اما رویکردی دیگری نیز در این بین مطرح است، چرا تعدادی از ماهواره های مستهلک را در مدار خورد باقی نگذاریم تا در ماموریت های جدید در دسترس بوده و بتوان از آنها استفاده کرد؟ آژانس فضایی اروپا به تازگی بررسی این طرح نوین را مطرح کرده و ایده های هم پیرامون آن در رسانه ها ارائه داده است.  شاید بقایای یک موشک سوخت جامد مجددا قابل استفاده باشد، می توان با پودر کردن آلیاژ های فلزی پس مانده های فضایی از آنها به عنوان ماده خام در پرینتر های سه بعدی استفاده کرد. از مواد زیست تجزیه پذیر می توان در سامانه تامین حیاتی فضاپیماها بهره برد. آژانس فضایی اروپا معتقد است انتقال تجهیزات از زمین به نقطه مورد نظر در مدار آن، فرایندی بسیار هزینه بر است لذا می توان با به حال خود گذاشتن تعدادی از ماهواره ها پس از اتمام دوره کاربردی شان از آن ها در ماموریت های آتی بهره برد.

آژانس فضایی اروپا از دیگر سازمان ها و نهادها دعوت کرده تا ابعاد مختلف این رویکرد جدید را مورد کاوش قرار دهند. بویژه ایده بررسی موادی که چه در زمینه بیولوژیک و چه صنعتی قابلیت استفاده مجدد را دارند و می توان از آنها به عنوان منابع شکل دهنده فرایند های آتی بهره برد.

پرداختن به موارد دیگری از جمله چه موادی قابل بازیافتی به عنوان جایگزین آلیاژهای تیتانیوم، آلومینیوم و رزین اپوکسی فیبر کربن در صنعت فضایی، قرار خواهند گرفت و همچنین میزان بازدهی واقعی این طرح در عمل،  از دیگر چالش های پیش روی محققان خواهد بود.

مهرشاد مروجی