یک دانشمند آمریکایی در مقاله‌ای که به تازگی در مجله نیچر منتشر کرده، مدعی شده است که ماموریت به سیاره زهره به درک بهتر از منشأ ماه خواهد انجامید.
روبین کانوپ، دانشمند «موسسه تحقیقاتی ساوث‌وست» در کلرادو بر این باور است نظریه‌های کنونی توصیف‌کننده منشأ ماه بیش از اندازه به داده‌های سیاره مریخ متکی‌اند که این موضوع داستان واقعی را مبهم می‌کند.
توافق عمومی در میان دانشمندان فضایی مدرن این است که ماه در نتیجه برخورد سیاره مریخ با زمین به وجود آمده است و اینکه چنین برخوردی موجب ایجاد پسماندهای زیادی شده (که عمدتا از ماده برخوردکننده ساخته شده‌اند)؛ این پسماند‌ها پس از فشرده شدن در فضا و با گذر زمان به شکل یک دیسک با هم ادغام و سپس به ماه امروزی تبدیل شده‌اند.
کانوپ معتقد است مشکل چنین نظریه‌هایی این است که بر اساس شواهد موجود، ماه حداقل در بخش سطحی‌اش، بیش از آنچه این نظریه‌ها معتقد‌ند به زمین شباهت دارد.
نمونه‌های سیلیکات بدست آمده از ماموریت‌های سرنشین‌دار به ماه، دارای همان ترکیب ایزوتوپی هستند که بر روی زمین یافت می‌شود.
ممکن است شیء برخوردکننده دارای ترکیب تقریبا مشابهی با زمین بوده باشد، اما این امر با در نظرگرفتن تقاوت‌های بین ترکیب زمین و مریخ، بعید به نظر می‌رسد.
این بخشی از دلایلی است که کانوپ بر اساس آنها معتقد است باید به سیاره زهره رفت، زیرا در حال حاضر نمونه‌های ایزوتوپی از این سیاره در دست نیست؛ چنانچه انسان به آنجا سفر کرده، نمونه‌هایی را از این جرم کیهانی بازیابی کند و آنها را شبیه زمین بیابد، راه طولانی توضیح اینکه چرا زمین و ماه شبیه یکدیگر هستند، طی خواهد شد.
نکته اصلی مورد نظر این محقق آمریکایی این است که برای درک بهتر زمین، باید ماه را نیز درک کرد و برای این امر نیاز به داده‌های بیشتری است که نمونه‌گیری از سطح زهره آغاز بسیار خوبی خواهد بود.