ستاره شناسان با ترکیب تصاویر مرئی گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی هابل و تصایر تهیه شده توسط رصدخانه پرتو ایکس چاندرا،تصویر جالبی از ناحیه مرکزی کهکشان مارپیچی M77 بدست آورده اند.
کهکشان M77 که به NGC1068 نیز معروف است در فاصله 50 میلیون سال نوری زمین و در صورت فلکی قیطس قرار دارد.در این تصویر ترکیبی،بازوهای مارپیچی به همراه نواحی چرخان تشکیل ستاره و گازهای نورانی در پرتو ایکس که برخی از آنها توسط باد پرسرعتی از هسته کهکشان به سمت بیرون پرتاب می شوند مشاهده می شود.
به عقیده ستاره شناسان،کارگردانی پشت صحنه این تصاویر توسط یک سیاهچاله فوق العاده پرجرم صورت می گیرد.در این تصویر،دو ناحیه سفید رنگ در امتداد هسته نورانی و سفید رنگ کهکشان دیده می شود. احتمالا این دو ناحیه،حلقه اطراف یک سیاهچاله هستند که لبه داخلی آن در فاصله چند سال نوری از سیاهچاله و لبه خارجی آن تا فاصله حدود 300 سال نوری از سیاهچاله گسترش یافته است.در این تصویر،حلقه گازی اطراف سیاهچاله از کنار دیده می شود؛مانند وقتی که یک شناگر از کنار به یک تیوب لاستیک شناور بر روی آب نگاه می کند.

تصویر حاصل از ترکیب تصویر مرئی و پرتو ایکس از مرکز کهکشان M77 .
در سمت راست(پایین)،دو ناحیه نورانی دیده می شود که حلقه های گازی بوجود آمده در اطراف یک سیاهچاله احتمالی هستند.
:: تصویر مرئی: ناسا / موسسه علوم تلسکوپ فضایی هابل ::
:: تصویر پرتو ایکس: ناسا / CXC / موسسه فناوری ماسا چوست / دانشگاه کالیفرنیا،سانتا باربارا ::
انتشار پرتو ایکس از این حلقه گازی،ممکن است ناشی از بازتابش پراکنده پرتوهای ایکس ساطع شده از یک قرص داخلی حاوی گازهای داغ باشد که از دید ما مخفی است.احتمالا در این قرص نامرئی،مواد در حال چرخش بدور سیاهچاله و موادی که گاهی به داخل سیاهچاله سقوط می کنند وجود دارد.گازی که از قسمت مرکزی کهکشان M77 در حال پرتاب به سمت بیرون می باشد توسط این حلقه گازی به چرخش در می آید.
ستاره شناسان با مطالعه طیفی این کهکشان،توانستند ویژگی های این حلقه گازی را شناسایی کنند.بنابر نتایج بدست آمده،دمای این گازها حدود صد هزار درجه سانتی گراد و میانگین سرعت آنها حدود یک میلیون و ششصد هزار کیلومتر در ساعت است.همچنین مشخص شد که ترکیب گازهای این حلقه،بسیار شبیه به جو خورشید است،با این تفاوت که اکسیژن آن کمتر از جو خورشید است