نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد، کوتوله‌های قرمز به عنوان متداول‌ترین ستارگان در کهکشان، سیارات بیگانه در مناطق قابل سکونت خود را در معرض بادهای مرگبار ستاره‌ای قرار می‌دهند که باعث از بین رفتن حیات احتمالی در آنها می‌شود.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حدود 70 درصد ستارگان در کهکشان، کوتوله قرمز یا ستارگان نوع M هستند که سردتر و کوچکتر از خورشید محسوب می‌شوند؛ سیارات فراخورشیدی در مدار کوتوله‌های قرمز برای دارا بودن آب به شکل مایع باید در مداری نزدیک‌تر از مدار زمین نسبت به خورشید قرار داشته باشند.

اخترشناسان مرکز فیزیک نجومی هاروارد- اسمیت سونیان از یک مدل رایانه ای بر پایه داده‌های بادهای خورشیدی برای تخمین محیط فضا در اطراف ستارگان کوتوله قرمز استفاده کردند.

به گفته «اوفر کوهن» سرپرست تیم تحقیقاتی، شرایط محیط اطراف کوتوله های قرمز بسیار خشن است؛ درصورتیکه سیاره فراخورشیدی به مدار ستاره میزبان بسیار نزدیک شود، نیروی جریان بادهای بین ستاره ای بسیار شدید شده و باعث از بین رفتن جو سیاره می‌شود، مگر اینکه سیاره دارای یک میدان مغناطیسی قوی یا جو بسیار ضخیم باشد.

برای اینکه دمای سطح مناسب وجود آب به شکل مایع باشد، سیاره فراخورشیدی باید 14.8 تا 29.7 میلیون کیلومتر از ستاره کوتوله قرمز دورتر باشد؛ در مقام مقایسه عطارد 36 و زمین 93 میلیون مایل از خورشید فاصله دارند.

فشار تابش خورشیدی معادل فشار ستارگان شبه خورشید و کوتوله‌های قرمز است؛ کوتوله‌های قرمز بیش از خورشید از لحاظ مغناطیسی فعال بوده و پرتوهای اشعه ایکس و نور فرابنفش بیشتری منتشر می‌کنند که بر شرایط آب و هوای فضا بشدت تأثیر می‌گذارد.

با نزدیک شدن هرچه بیشتر به ستاره میزبان، شدت جریان بادهای ستاره ای نیز قوی‌تر می‌شود و در نهایت فوران‌های ستاره‌ای و سایر طوفان‌های خورشیدی منجر به از بین رفتن سریع‌تر جو سیاره می‌شود.

«کوهن» خاطر نشان کرد: نمونه‌هایی از حیات در محیط‌های بدون اکسیژن، با مقادیر بالای اکسیژن شناسایی شده است؛ باکتری هایی کشف شدند که در مرکز رآکتور هسته‌ای زندگی می‌کنند؛ بنابراین شاید در مکان‌هایی که انتظار آن را نداریم، حیات وجود داشته باشد.

نتایج این مطالعه در نشست انجمن نجوم آمریکا در بوستون ارائه شد.