فضاپيمای اروپايی "ونوس اکسپرس" از سکوی پرتاب بايکنور در قزاقستان به سوی سياره زهره پرتاب شده است.

دانشمندان از روی زمين نمی توانند چيز زيادی درباره زهره بياموزند چرا که پيچيده در توده غليظی از ابر است."ونوس اکسپرس" نخستين فضاپيمايی است که برای بيش از يک دهه راهی زهره می شود.اين سياره عليرغم درخشندگی خارق العاده اش در گرگ و ميش غروب، در واقع جهنمی ترين سياره منظومه شمسی است.تاکنون تنها معدودی فضاپيما، متعلق به شوروی سابق، بر سطح اين سياره فرود آمده اند و حداکثر پس از چند ساعت زير فشار اتمسفر غليظ و اسيدی آن و دمای 500 درجه ای سطح سياره ذوب شده اند.بخش اعظم اطلاعات ما از اين سياره توسط ماموريت ماژلان ناسا که در دهه 1990 برای پنج سال گرد آن می گرديد جمع آوری شده است. ماژلان با استفاده از يک رادار از سطح زهره نقشه برداری کرده است."ونوس اکسپرس" که مجهز به هفت ابزار مختلف است بايد بتواند حتی تصوير کاملتری چه از اتمسفر پويای اين سياره و چه از فعاليت های آتش فشانی و لرزه ای سطح آن در اختيار ما بگذارد.يکی از پرسش های کليدی اين است که چه عواملی زهره را تا اين اندازه از زمين متمايز می سازد، درحالی که از بسياری جهات بايد همانند زمين باشد

اتمسفر زهره که عمدتا از دی اکسيد کربن تشکيل شده است گرمای شديد گلخانه ای توليد می کند و تشعشعات به تله افتاده خورشيد در آن، دمای سطح سياره را به طور ميانگين به 467 درجه سانتيگراد می رساند.بررسی علت اين موضوع به ويژه مورد علاقه دانشمندان است.منجمان بر اين باورند که زهره می تواند اطلاعاتی درباره چگونگی واکنش اتمسفر زمين به انتشار گازهای گلخانه ای در اثر فعاليت های انسانی به دست دهد.آژانس فضايی اروپا می گويد با به کارگيری مجدد برخی از عناصر ماموريت بسيار موفق "مارس اکسپرس" توانسته است نزديک به 200 ميليون يورو از هزينه ماموريت "ونوس اکسپرس" بکاهد.