نمایی
از محل وقوع انفجار ابرنواختری SN 2014J در کهکشان M82 / عکس
از ناسا
در
تاریخ بیست و یکم ژانویه سال 2014 میلادی (سی ام دی سال 1392 خورشیدی) ابرنواختر SN 2014J در کهکشان M82 در فاصله 11.4 میلیون سال نوری از زمین، توسط
اخترشناسان رصدخانه یو سی ال انگلستان کشف
شد. درخشش زود هنگام این ابرنواختر از همان ابتدای کار توجه بسیاری از دانشمندان
را به خود جلب کرد، اما با گذشت نزدیک به 7 ماه از این انفجار، هنوز پاسخ قطعی
برای توجیه عملکرد عجیب این ابرنواختر و منشا اصلی آن به دست نیامده است.
پیش
از این دانشمندان گمان می کردند که این ابرنواختر از یک کوتوله سفید که جرم خیلی زیادی
از ستاره همدم خود می گیرد، بوجود آمده است. اما با بررسی هایی که توسط رصدخانه
پرتو ایکس چاندار از ستاره پیرامون این ابرنواختر انجام گرفت، فرضیه بوجود آمدن این
ابرنواختر از یک کوتوله سفید، رد شد. علی رغم جستجوی های به عمل آمده هیچ گونه
منبع تابش پرتو ایکسی در اطراف این ابرنواختر یافت نشده است.
رافائلا
مارگوتی مدیر این پروژه تحقیقاتی از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین ایالت ماساچوست
در این بار می گوید؛ ممکن است که عجیب به نظر برسد، اما ما با یافتن هیچ چیز، نکته
مهمی را درباره این ابرنواختر فهمیدیم. ما می توانیم این فرضیه را که "ابرنواختر
مذکور از مکیده شدن حجم زیادی ماده توسط یک کوتوله سفید، از ستاره مجاور خود بوجود
آمده است" رد کنیم.
"بوجود
آمدن این انفجار ابرنواختری در اثر برخورد و ادغام دو کوتوله سفید" فرضیه مطرح
شده دیگری است که بر اساس آن ممکن است مقدار پرتو ایکس بجا مانده آنقدر ناچیز باشد
که نتوان آن را مشاهده و ثبت کرد. با ادامه تحقیقات دانشمندان می توانند فرضیات
بیشتری را پیرامون منشا این پدیده بررسی نمایند.
ابرنواخترهای
نوع Ia، ستارگان در حال انفجاری هستند که برای انداز‌ه گیری فواصل کیهانی به کار می‌روند.
علاوه بر این ابرنواخترهای یاد شده، نقش بسیار مهمی در کشف گسترش شتابدار کیهان
داشته اند.
بخشی
از این تحقیقات، در ماهنامه اخترفیزیک به چاپ رسیده است.
برای
آشنایی بیشتر با ابرنواختر های نوع Ia کلیک کنید
مهرشاد مروجی