انواع متنوعی از ابرنواخترها در عالم وجود دارد، بعضی از آن‌ها پیش از انفجار تک‌ستاره‌ بوده‌اند، برخی دیگر از منظومه‌ای دوتایی، شامل ستاره‌ای معمولی و کوتوله‌ای سفید (یا دو کوتوله‌ی سفید)، به وجود می‌آیند. ابرنواخترهای نوع IIb در منظومه‌های دوتایی به وجود می‌آیند و از این دسته، ابرنواختر SN 1993J، عجیب و غریب است زیرا مقدار هیدروژن این ابرنواختر از حد معمول بقیه‌ی ابرنواخترها بسیار کم‌تر است، اما علت چیست؟ در منظومه‌ای دوتایی، پیش از انفجار، ستاره‌ی اصلی پوسته‌ی هیدروژنی خود را از دست می‌دهد و همدم آن تبدیل به ستاره‌ی هلیومی بسیار داغ و درخشان می‌شود. اما در این مورد ستاره‌ی همدم ابرنواختر آن‌قدر کم‌نور بود که با رصد مستقیم دیده نمی‌شد.