بر اساس مطالعات تیمی بین‌المللی از پژوهشگران به رهبری محققی از دانشگاه میشیگان، قدمت آبی که اقیانوس‌های زمین را پر کرده، بیش از عمر خورشید است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بر اساس این کشف، آب شاید عنصری شایع در ابرهای گاز و غباری باشد که منظومه شمسی از آن‌ها زاده شده و این که چنین مایعی فقط در انحصار زمین نیست.
به گفته محققان، این دستاورد علمی همچنین دارای مضامینی برای احتمال کشف حیات در سیارات فراخورشیدی است که در آن سوی خورشید حول ستارگان می‌چرخند.
«پروفسور تیم هاریز» از دانشگاه اکستر و یکی از حاضران در این پروژه، گفت: ما می‌دانیم که آب برای تکامل زندگی روی زمین حیاتی است اما ممکن است آب زمین از شرایط خاصی در منظومه شمسی آغازین نشات گرفته باشد و این که چنین شرایطی شاید در جاهای دیگر نیز وجود داشته باشد.
وی ادامه داد: با شناسایی قدمت باستانی آب زمین، به این نتیجه می‌رسیم که چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی منحصربه‌فرد نیست و این که سیارات فراخورشیدی نیز در محیط‌هایی با آب فراوان شکل گرفته‌اند. بنابراین تعدادی از این سیارات می‌توانند میزبان شرایط مناسب و منابع آبی برای تکامل حیات باشند.
محققان یخ‌های باستانی موجود در دنباله‌دارها و شهاب‌سنگ‌های متعلق به روزهای آغازین حیات منظومه شمسی را بررسی کردند و با استفاده از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای نشان دادند آب موجود در اقیانوس‌ها، نمونه‌های شهاب‌سنگ و دنباله‌دارها دارای ویژگی‌های منحصربه‌فرد شیمیایی پیش از پدیدآمدن منظومه شمسی است.
این آب حاوی سطوحی از دوتریوم است که این موضوع را فقط می‌توان با منشاهای میان‌ستاره‌ای توضیح داد. این بدین معناست که دست کم مقداری از آب موجود در منظومه شمسی و زمین پیش از تولد خورشید وجود داشته است. دوتریوم، نوعی هیدروژن سنگین است که در هسته‌اش حاوی نوترون‌های اضافی است
«ایلسدور کلیوز»، رهبر ارشد این مطالعه از دانشگاه میشیگان، معتقد است چنانچه منظومه شمسی مشتی نمونه خروار باشد، آب می‌تواند عنصری شایع در طول شکل‌گیری تمامی سیستم‌های سیاره‌ای باشد.
تاکنون کاوشگر کپلر حدود هزار سیاره فراخورشیدی تاییدشده را شناسایی کرده و دسترس‌پذیری آب در طول فرآیند شکل‌گیری سیاره‌ای دیدگاهی امیدوارکننده‌ای درباره شیوع حیات در سراسر کهکشان راه شیری ارائه می‌دهد.