تجزیه و تحلیل قدیمی‌ترین شهاب‌سنگ متعلق به مریخ نشان می‌دهد که مریخ باستانی دارای آب بوده است، اما به جای اقیانوس‌های وسیع، احتمالا دریاهای کوچکی بر سطح سیاره سرخ وجود داشتند.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، قدیمی‌ترین شهاب‌سنگ مریخی موسوم به ALH84001 حدود 13 هزار سال قبل به زمین سقوط کرد و 30 سال قبل در منطقه‌ای در قطب جنوب کشف شد.
این سنگ مریخی یک تکه از ماگمای جامد از آتشفشانی است که حدود چهار میلیارد سال قبل فوران کرده بود.
آزمایشات صورت گرفته بر روی این سنگ، وضعیت آب و هوایی سیاره سرخ را در چند میلیارد سال قبل - در زمان جریان داشتن احتمالی آب بر سطح سیاره - نشان می‌دهد.
دکتر «روبینا شاهین» از محققان دانشگاه کالیفرنیا در سن‌دیگو و نویسنده ارشد این تحقیق تأکید کرد: مواد معدنی موجود در شهاب‌سنگ، شیمی باستانی مریخ و فعل و انفعالات بین آب و جو را مشخص می‌کند.
مایعی که احتمالا آب بوده است، از طریق منافذ به داخل سنگ نفوذ کرده و رسوبات گلبول‌های کربنات و دیگر مواد معدنی در سنگ ایجاد کردند.
جو غالب مریخ، حاوی دی‌اکسید کربن و درعین حال مقادیر کمی ازن است؛ درجه ایزوتوپی در کربنات‌ها نشان‌دهنده میزان آب و ازن در زمان شکل‌گیری آنها است.
سیگنال ازن در کربنات‌های داخل شهاب‌سنگ اندازه‌گیری شد که نشان می‌دهد، مریخ در گذشته باستانی خود احتمالا دارای آب بوده است؛ اما به جای اقیانوس‌های وسیع، چشم‌انداز مریخ اولیه (احتمالا) دارای دریاهای کوچکی بوده است.
شهاب‌سنگ ALH84001 دارای لوله‌های کوچک کربنات است که به عقیده برخی دانشمندان، می‌تواند شواهدی بالقوه‌ای از حیات با منشأ بیولوژیکی ارائه کند.
نتایج این تحقیق در مجله PNAS منتشر شده است.