ستاره‌شناسان بر این باورند که حداقل دو سیاره شناخته نشده در ورای سیاره پلوتو وجود دارند که منتظر کشف شدن هستند.

 آنها مدعی هستند که این سیارات به تغییر موقعیت اجسام از اطراف سیاره نپتون پرداخته و باعث رفتار عجیب آن‌ها می‌شوند.

اگر این نظریه اثبات شود، می‌تواند مدلهای منظومه شمسی را متحول کند.

ستاره‌شناسان چندین دهه را به بررسی این امر پرداخته‌اند که آیا سیارات شبیه پلوتو در منظومه شمسی وجود دارند یا خیر.

دانشمندان دانشگاه کامپولتنسی مادرید و دانشگاه کمبریج مدعی هستند که حداقل دو سیاره باید وجود داشته باشند که رفتار مداری اجسام فرانپتونی را تعریف کنند.

این اجسام موسوم به ETNOs به توصیف جهان‌های کوچکی مانند پلوتو می‌پردازند که با فاصله بسیار بیشتری از نپتون در اطراف خورشید گردش می‌کنند.

قابل قبول‌ترین نظریه بر این اساس است که مدارهای این اجسام که ورای نپتون هستند، باید بطور تصادفی توزیع شده باشند.

آن‌ها همچنین باید از مجموعه‌ای از ویژگی‌ها مانند شیب تقریبا صفر درجه و یا زاویه حضیض خورشیدی –نزدیکترین نقطه از مدار آن‌ها به خورشید- نزدیک به صفر یا 180 درجه برخوردار باشند.

اما آنچه در برخی از این اجسام دیده شده، کاملا متفاوت بوده است. میانگین شیب مدار آن‌ها حدود دو درجه و زاویه حضیض خورشیدی آن‌ها منفی 31 درجه است.

نظریه جدید نشان‌دهنده آن است که سیارات ناشناخته دیگری در ورای نپتون و پلوتو باید وجود داشته باشند که این تغییرات را ایجاد کرده‌اند.

این نظریه خلاف پیش‌بینی‌های مدلهای کنونی شکل‌گیری منظومه شمسی است که بر اساس آنها، هیچ سیاره دیگری در مدارهای گرد ورای نپتون وجود ندارد.

اما کشف اخیر تلسکوپ رادیویی آلما از یک دیسک شکل‌دهنده سیاره در فاصله بیش از 100 واحد نجومی از ستاره HL Tauri نشان می‌دهد که سیارات می‌توانند در فاصله چند 100 واحد نحومی از مرکز سیستمشان بوجود بیایند.

سال گذشته دو ستاره‌شناس آمریکایی توانستند سیاره کوتوله‌ای موسوم به 2012 VP113 را در ابر اورت که ورای منظومه شمسی است، کشف کنند. آن‌ها بر این باورند که مدار آن تحت تاثیر حضور یک ابرزمین تاریک و یخزده با اندازه تا 10 برابر زمین قرار دارد.