به گفته حسین دهقان، وزیر دفاع ایران تمام مراحل "طراحی، ساخت، تست و نصب" این ماهواره و ماهواره‌بر آن در داخل کشور انجام شده و به این
ترتیب "زمینه ورود به بازار جهانی خدمات فضایی" فراهم شده است.
او همچنین "طراحی ماموریت های پیچیده فضایی" را از دستاوردهای طراحی، ساخت و پرتاب ماهواره فجر ذکر کرد.
پرتاب ماهواره فجر در سه سال گذشته چند بار به تعویق افتاد و علت این تعویق، ساخت "میکروموتورهای خاص" عنوان شد.
ایران می گوید که ماهواره فجر با سه ماهواره‌ای که قبلا در مدار قرار گرفته (ماهواره های امید، رصد و نوید) تفاوت اساسی دارد چون با استفاده از این میكروموتورها می‌تواند مدار خود را تغییر دهد و از مدار ۲۵۰ تا ۴۵۰ کیلومتر بیضوی به مدار ۴۵۰ کیلومتر دایره‌ای برود.
ماهواره فجر که مدل پیشرفته‌تر ماهواره امید است،۵۰ كیلوگرم وزن و قابلیت های یك "رادار حرفه ای" را دارد و از سلول های خورشیدی برای شارژ باتری و تولید توان و قرار گیری در مدارهای بالاتر استفاده می‌کند.
مأموریت این ماهواره انتقال مداری، عکسبرداری (با قابلیت تفكیك ١٠٠٠ تا ۵۰۰ متر) برای نقشه برداری و هواشناسی و ماموریت‌های تحقیقاتی عنوان شده است.
محدودیت موشک های حامل های ماهواره ایران باعث شده تنها امکان قرار دادن ماهواره در مدارهای پایین وجود داشته باشد.
اما ماهواره فجر به کمک رانشگر گاز سرد می‌تواند ارتفاع خود را افزایش دهد و در مدار بالاتری مستقر شود.
به این ترتیب هزینه پرتاب (به نسبت قرار دادن ماهواره در مدار بالاتر به صورت مستقیم) کاهش می‌یابد و ماندگاری ماهواره در فضا افزایش پیدا می‌کند و از حدود ۳ ماه (در ماهواره‌های قبلی) به یک سال و نیم می رسد.
ماهواره فجر را ماهواره‌بر سفیر فجر (۱-ب) در مدار قرار داده که قابلیت حمل ماهواره را تا وزن ۵۰کیلوگرم در مدار بیضوی ۳۰۰-۴۵۰ کیلومتری دارد.
سازمان فضایی ایران اعلام کرده که پرتاب ماهواره‌های "آت ست"، "شریف ست"، "طلوع" و "ظفر" نیز در دستور کار قرار دارد.