فقط هفت ساعت از ملاقات نزدیک افق‌های نو (New Horizons) با پلوتو می‌گذشت که این فضاپیما روی خود را به سوی پلوتو برگرداند و این تصویر باشکوه را از جوّ تابان پلوتو ثبت کرد؛ جوّی که نور خورشید سبب درخشش آن شده بود. در این تصویر لایه‌های ریزگرد، مرتفع‌تر از آن‌چیزی است که دانشمندان انتظارش را داشتند. 

پس از آن که‌ فقط هفت ساعت از «عبور نزدیک» می‌گذشت، فضاپیمای افق‌های نو دوربین «لوری، LORRI» را به سوی پلوتو چرخاند و موفق شد منظره‌ی عبور پرتوهای خروشید از درون جوّ پلوتو را ثبت کند. در پی این درخشش، ریزگردهای جوّ آشکار شدند. دانشمندان با بررسی دقیق‌تر تصویر تخمین ‌زدند که اتفاع این ریزگردها از سطح پلوتو حدود ۱۳۰ کیلومتر است. در تحلیل‌ها اولیه، دو لایه‌ی ریزگرد کامل متمایز مشاهده  شدند. یکی در ارتفاع ۸۰ کیلومتری و دیگری در ارتفاع ۵۰ کیلومتری. 

آلن استرن٬ سرپرست مأموریت می‌گوید: « فک‌ام روی زمین افتاد وقتی برای نخستین بار تصویر جوّ یکی از اعضای کمربند کایپر را دیدم. چنین تصویری به ما یادآوری می‌کند که کاوش‌های فضایی چیزی فراتر از کشف‌های بی‌نظیر را برای‌مان به ارمغان می‌آورد و آن زیبایی بی‌حد وحصر است».  

بررسی جوّ پلوتو سرنخ‌هایی را درباره‌ی خود پلوتو در اختیار ما قرار می‌دهد. مایکل سامر از اعضای مأموریت می‌گوید: « ریزگردهایی که در این تصویر آشکارشده‌اند المان‌ بسیاری مهمی در ساخت ترکیب‌های هیدروکربنی است که باعث ایجاد رنگ سرخ‌فام در سطح پلوتو می‌شود»... ادامه خبر