با تکمیل آخرین دور آزمایشات موتور موشکی RS-25، ناسا یک گام دیگر به انجام ماموریت‌های سرنشین‌دار اعماق فضا نزدیک شد.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، موتورهای نیرودهی‌کننده‌ای که مبتنی بر موتورهای مورداستفاده شاتل فضایی در سفر به مدار زمین هستند، هسته موشک «سیستم پرتاب فضایی» (SLS) خواهند بود که قرار است سال 2018 عازم فضا شود.
آزمایشات ناسا که روز پنج شنبه (پنجم شهریور) به پایان رسیدند، هفتمین آزمایش‌های عملیاتی‌کردن موتور دارای سوخت مایعی به شمار می‌آیند که کپسول اوریون را در نخستین ماموریت سرنشین‌دار خود عازم فضا می‌کنند.
در طول آخرین آزمایش انجام‌شده ناسا بر روی عملکرد موتور RS-25، این سامانه حدود 535 ثانیه در «سکوی آزمایشی» واقع در مرکز فضایی Stennis ناسا در می‌سی‌سی‌پی، روشن شد.
هدف از روشن‌کردن این موتور، آزمایش کنترلگری است که بر عملکرد و بازچیدمان دورسنجی برای تیم کنترل زمینی نظارت می‌کند.
موتور RS-25 پیش‌تر فعالیتش را به عنوان موتور اصلی شاتل فضایی آغاز کرد و نخستین پروازهای SLS هم از موتورهای بازیافت‌شده‌ای استفاده خواهد کرد که در پروازهای واقعی شاتل به کار می‌رفتند. این موتورها در ماموریت‌های بعدی با موتورهای ساده‌تر یک بار مصرف و بر اساس طرح اصلی موشک جایگزین خواهند شد.
زمانی که این موتورها بر روی بالابرنده سیستم پرتاب موشکی نصب شدند، آن را به قدرتمندترین سامانه پرتابی تبدیل خواهند کرد که تاکنون ساخته شده و برای ماموریت‌های آتی سرنشین‌دار اعماق فضا به کار خواهد رفت.
در طول پرتاب موشک، چهار موتور دارای نیروی پرتاب دو میلیون پوندی تولید خواهد کرد در حالی که دو بالابرنده دارای 8.4 میلیون تن نیروی پرتاب تولید می‌کنند.
دور بعدی آزمایش‌ها، موتور RS-25 را در معرض شرایط جدیدی از جمله دماهای پایین‌تر اکسیژن مایع، فشارهای بیشتر، شتاب‌بخشی بالاتر به سامانه، حرارت‌دهی بالاتر دماغه و همچنین آزمایشات گرمادهنده‌ها قرار خواهد داد.