اخترشناسان مي گويند كه يك ابر الكلي را در فضا كشف كردند كه كه 463 بيليون كيلومتر عرض دارد. اين كشف مي تواند نگاهي جديد در مورد چگونگي شكل گيري ستاره هاي غول آسا از گازهاي اوليه را فراهم آورد.

اين ابر متانولي كه شبيه پل است در ناحيه اي از كهكشان راه شيري بنام W3 پيدا شد. در اين ناحيه ستاره ها بر اثر رمبش گرانشي گاز و غبار بوجود مي آيند. 

محققين به سرپرستي دكتر ليزا هاروي اسميت اين ابر را از رصد خانه "جوردل بانك" در انگلستان كشف كردند. اين محققين يافته هاي خود را طي جلسه اخير انجمن سلطنتي اخترشناسي اين كشور ارائه دادند.

آنها با رديابي ميزرها (masers) رشته هاي بسيار بزرگي از گاز را آشكار كردند. ميزرها شبيه ليزر هستند اما بجاي گسيل پرتوهاي نور ، پرتوهائي از اشعه ريز موج را منتشر مي كنند كه مولكولهاي موجود در ابر گازي آن را ميليونها بار تقويت مي كنند. 

بزرگترين رشته ميزري كه با استفاده از راديو تلسكوپ مرلين شناسائي شد 463 بيليون كيلومتر طول دارد. 

محققين مي گويند كه بنظر مي رسد تمامي اين ابر گازي مانند يك قرص گرداگرد يك ستاره مركزي مي چرخد. اين ابر گازي درست شبيه قرصهاي انباشته شده از گاز و غبار است كه سيارات در آنها خلق مي شوند.

هاروي اسميت مي گويد اين كشف تعجب آور است زيرا محققين تا كنون بر اين تصور بودند كه ميزرها اجرام نقطه مانند و يا نقاط داغ و درخشان كوچكي هستند كه توسط هاله هاي كم رنگتر احاطه شده اند.

اختر شناسان براي اولين بار متانول را در سال 2004 در يكي از خوشه هاي قرص مانندي كه در اطراف ستاره هاي نوزاد شكل مي گيرند پيدا كردند.

اين كشف فصل جديدي از مباحث اختر فيزيكي را باز كرده است. كشف مزبور اين نظر مرسوم را كه عنوان مي كند محيط شيميائي بين ستاره اي نمي تواند شرايط خلق مولكولهاي پيچيده را ايجاد كند را به چالش مي كشاند.

تا قبل از اين كشف ، محققين تصور مي كردند كه مولكولهاي پيچيده توسط اشعه فرا بنفش از ستاره ها و ساير شرايط سخت جدا مي شوند.

همچنين تا كنون حدود 130 مولكول ارگانيكي در فضا شناسائي شده كه اين نظر را قوت مي بخشد كه ممكن است اين مولكولهاي پيچيده بذر حيات را در زمانيكه كره زمين يك سياره نوپا بود در آن كاشته اند.