دنباله دارشواسمان-واخمان  در حال نزديك شدن به خورشيد است و در تاريخ 17 خرداد به حضيض مداري خود  مي رسد.

آرنولد شواسمان و آرتور واخمان از رصدخانه هامبورگ اين دنباله دار را در عكسهايي گرفته شده در 2 مي 1930 كشف كردند. آنها اين عكسها را براي جستجوي سيارك ها گرفته بودند. در آن زمان دنباله دار به صورت مه آلود با قدر 9.5 مي درخشيد. دنباله دار چند روز بعد به بيشترين درخشندگي رسيد و در تاريخ 31 مي 1930 به صورت جسم شبح مانندي از فاصله 0.0616 واحد نجومي زمين گذشت. در آن سال دنباله دار آخرين بار در 24 اوت ديده شد. رصدها نشان داد كه دنباله دار كوتاه دوره است. منجمان دوره تناوب آن را بين 5.43 تا 5.46 سال تعيين كردند. در بازگشت دنباله دار در 36-1935 به صورت محو و كم نور با تغييرات آرام دوره تناوب مداري تشخيص داده شد. در چند بازگشت بعدي دنباله دار گم شد و رصدي از آن انجام نشد تا  اينكه محاسبات مداري مجدد منجر به رصد آن در سال 1974 شد. دنباله دار در اكتبر 1953 از فاصله 0.9  و در نوامبر 1965  از فاصله 0.25 واحد نجومي سياره مشتري گذشت و اين عامل وضعيت مداري و فيزيكي دنباله دار را پيچيده كرد. در سال 1979 دو منجم استراليايي با عكسبرداري بازگشت آن را گزارش كردند.  اين باردنباله دار 34 روز بعد از زمان محاسبه شده به حضيض مداري رسيد . دنباله دار در 19 مارس آن سال به نزديكترين فاصله از زمين رسيد. در آن هنگام به صورت جسمي كم نور از قدر 12.5 بود. بازگشت دنباله دار در سالهاي 86-1985 آشكار نشد اما در سال 1990 به فاصله 0.366 واحد نجومي از زمين رسد و با قدر 9 در آسمان درخشيد. در سال 1995 انتظار اتفاق قابل توجهي از دنباله دار نمي رفت چرا كه فاصله آن از زمين زياد بود.(1.31 واحد نجومي)

پس از اينكه دنباله دار شواسمان - واخمان از كمينه جدايي خورشيد خارج شد ، رصدهاي  مرئي ،قدر آن را 8.3 تعيين كردند. تا چند هفته بعد درخشندگي دنباله دار كم و زياد شد. در اوايل اكتبر آن سال رصدگران قدر آن را 6 گزارش كردند. اگر چه دنباله دار در ارتفاع كمي از افق قرار داشت اما در يك دوربين دوچشمي به صورت ستاره اي محو ديده مي شد. با دور شدن دنباله دار از خورشيد به تدريج درخشندگي آن كاهش يافت. چند ماه بعد رصدخانه هاي مختلف گزارش كردندكه هسته آن يك يكپارچه نيست و به به جهار تكه D,C,B,A تقسيم شده است. هر چند كه قطعه D هيچگاه مشاهده نشد.

حضيض بعدي دنباله دار در 27 ژانويه 2001 رخ داد. اگر چه رصدها محدود بود اما حاكي از افزايش غير منتظره درخشندگي آن بود. مجددا" هسته هاي B, C دنباله دار مشاهده شدند.

هم اكنون دنباله دار در حال نزديك شدن به خورشيد است و در تاريخ 17 خرداد به حضيض مداري خود  مي رسد. هسته درخشان دنباله دار(هسته ‍C) در 23 ارديبهشت از فاصله 0.0735 واحد نجومي  زمين مي گذرد كه از فاصله دنباله دار در 1930 كمي بيشتر است. در بازگشت اخير دنباله دار ، امين بار هسته درخشان C در 30 مهر 1384 با قدر 19.3 رصد شد.در دي ماه سال گذشته هسته B دنباله دار با استفاده از تلسكوپ 41 سانتي متري با قدر 19 مشاهده شد.هسته B چند قدر كم نور تر از هسته C است. در اسفند سال گذشته هسته هاي كوچكتري از دنباله دار تشخيص داده شد كه آنها با نام هاي G,H,J,K,L,... مشخص شدند.  رصدهاي اواسط فروردين نشان مي دهد كه  هسته B دنباله دار نيز خرد شده است و دچار افزايش ناگهاني درخشندگي شده است. بطوريكه اختلاف قدر قطعه B , ‍C به كمتر از يك قدر رسيد. هم اكنون دنباله دار در حال نزديك شدن به صورت فلكي جاثي است . دنباله دار  شواسمان - واخمان به صورت دانه هاي تسبيح در حال نزديك شدن به زمين است و درخشندگي آن  افزايش مي يابد. پيش بيني مي شود قطعه C دنباله دار در شب هاي 22و 23 ارديبهشت  تا قدر حدود 4 و قطعه B به قدر 6 درخشان شود. در آن زمان دنباله دار از صورت فلكي دجاجه وارد فرس اعظم مي شود. در جدول زير مختصات قطعه اصلي دنباله دار طي چند هفته آينده فهرست شده است. محاسبات براي ساعت 3 بامداد انجام شده است. قدر پيش بيني شده صرفا" يك تخمين اوليه است. در چند روز اخير دنباله دار بيش از يك قدر درخشانتر از مقدار پيش بيني شده بوده است.

جدول داده هاي دنباله دارشواسمان - واخمان

مسير دنباله دار  شواسمان - واخمان از 1 تا 23 ارديبهشت

مسير دنباله دار  شواسمان - واخمان از  23 ارديبهشت تا 4 خرداد

آيا بارش شهابي جديدي در راه است؟

حدود يك ماه پس از كشف دنباله دار شواسمان - واخمان، رصدگران ژاپني بارش شهابي جديد را با حدود 60 شهاب در ساعت ثبت كردند كه در آن زمان به بارش شهابي «تاو-جاثي» شهرت يافت. در سالهاي بعد اين بارش شهابي فعاليت خاصي نشان نداد. در بعضي از سالها( 84 ، 82 ،  76 ، 74 و 1950 ) فقط چند شهاب از اين كانون مشاهده شد. محاسبات انجام شده در زمان كشف اين بارش آن را به دنباله دار شواسمان - واخمان مربوط دانست.از آنجاييكه اين دنباله دار كوتاه دوره است و  گرانش سياره مشتري اثر قابل توجهي روي آن گذاشته است. دنباله دار در 23 ارديبهشت به نزديكترين فاصله از مدار زمين مي رسد. گروهي از متخصصان دانشگاه Western Ontario  در مقاله اي به بررسي و مدل سازي حركت ذرات اين بارش پرداختند. مدل سازي اين گروه به خوبي بارش شهابي سال 1930 را پيش بيني مي كند. به عقيده آنها به دليل فاصله زياد دنباله دار  احتمالا" امسال بارش شهابي خاصي از اين دنباله دار نخواهيم داشت. قطعات B, E دنباله دار در فاصله كمتري از مدار زمين قرار دارند.( حدود  0.05 واحد نجومي) بطور معمول اين فاصله براي تشكيل يك بارش شهابي قابل توجه زياد است . اگرامسال احتمال وقوع بارش شهابي وجود داشته باشد بهترين  زمان 7 تا 12 خرداد است.