تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا اخیرا شواهدی دال بر شکل گیری  سیاراتی پر انرژی در اطراف ستاره های پالسار (تب اختر) بدست آورده است.

تا کنون این گونه تصور می شد که سیارات فقط پیرامون ستارگان عادی پدید می آیند.

تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا اخیرا شواهدی دال بر شکل گیری  سیاراتی پر انرژی در اطراف ستاره های پالسار (تب اختر) بدست آورده است.این ستارگان، در زمان حیات خود اغلب در رده ستاره های غول درجه بندی می شوند.ستارگانی از این دست که اندازه ای بین 10 تا 20 برابر خورشید دارند ،پس از10 میلیون سال فعالیت و مصرف تمام سوخت خود با انفجاری بسیار عظیم در طی فرایندی 100 هزار ساله تبدیل به ابر نو اختر می شوند. ذرات باقی مانده از این انفجار پس از مدت کوتاهی دوباره در اثر جاذبه بسیار زیاد ستاره پیرامون آن جمع می شوند و طی فرایندی که  چند میلیارد سال به طول می انجامد ،سیاره ها را پدید می آورند.

پیش از این هم در سال 1992 دکتر الکساندر والسزن از ایالت پنسیلوانیا برای نخستین بار در خارج از منظومه شمسی، سه سیاره  را با اندازه ای  دو برابر زمین در اطراف یک ستاره پالسار به نام "بی 12+1257"  کشف کرده بود.

در گذشته نیز برخی از منجمان شواهدی دال بر وجود سیارت پالسار کشف کرده بودند،اما تاکنون هیچ یک از این سیارات به صورت مستقیم مشاهده نشده بود. داده های بدست آمده از تلسکوپ اسپیتزر ،حاکی از آن است که وجود چنین سیاراتی که پیرامون ستاره های پالسار بوجود می آیند در کهکشان ما کاملا طبیعی است.

بدین ترتیب از مرگ هر ستاره غول چندین سیاره بوجود می آید.

تلسکوپ مادون قرمز اسپیتزر در مشاهد اتی که در اطراف یکی از ستاره های پالسار انجام داده است، تعدادی بیشمار، از ذراتی را که پس از انفجار ستاره در محیط اطراف آن پخش می شود، کشف کرده است.

این ذرات  به طور کلی از خرده سنگ ها تشکیل شده اند و به دور صفحه ای به گستره 1 میلیون مایل، در ناحیه استوای ستاره در حال گردشند.این گونه تصور می شود که این ذرات با پیوستن به یکدیگر در یک بازه زمانی طولانی در نهایت سیاره ای بوجود می آورند.

این برای نخستین بار است که دانشمندان مراحل بوجود آمدن سیاره ای را در اطراف یک ستاره که مدت ها پیش مرده است مشاهده می کنند.

دکتر چکرابارتی از انستیتو تکنولوژی  کمبریج در این باره می گوید: تشکیل سیارات در کل عالم فرایند ی طبیعی به نظر می رسد و نمی توان آن را فقط محدود به منظومه شمسی یا کهکشان راه شیری دانست،این موضوع برای نخستین بار همه ما را شگفت زده کرد.او افزود ستاره های پالسار در هنگام انفجار، انرژی بسیاری زیادی تولید می کنند، با این حال ما هم اکنون داده های پیرامون تشکیل سیاراتی  در اطراف ستاره های پالسار در دست داریم که شبیه  شرایط تشکیل سیارات، پیرامون ستاره های جوان است!

ستاره پالسار مذکور که توسط اسپیتزر مشاهده شده است با نام "4یو 61+0142"با فاصله ای در حدود 13 هزار سال نوری در صورت فلکی ذات الکرسی واقع است.

ستارگان پالسار از رده ابر نو اختر ها، ستاره های نوترونی نیز خوانده می شوند و فوق العاده چگال هستند.به طوری که یک قاشق چای خوری از آ نها به اندازه دو میلیارد تن وزن دارد،همچنین مقدار زیادی اشعه ایکس از خود ساطع می کنند.

دکتر چارلز بیچمن از آزمایشگاه پیشرانه ناسا در این باره امی گوید: این گونه سیارت که در اطراف چنین ستاره هایی بوجود می آیند،از آن جا که به طور پیوسته تحت تاثیر تشعشعات امواج مختلف (بویژه اشعه ایکس)از ستاره مادر خود هستند،به احتمال زیاد دارای ساختاری متفاوت نسبت به سیارات منظومه شمسی هستند و شاید میزبان خوبی برای گسترش حیات نباشند.

بنابه گفته دکتر والسزن ما با نسل جدیدی از سیارت فرا خورشیدی روبرو هستیم.

برای اطلاعات بیشتر پیرامون تلسکوپ فضایی اسپیتزر به سایت زیر مراجعه کنید

http://www.spitzer.caltech.edu/spitzer/