هنگامی که ستاره شناسان تلسکوپ فضایی هابل در سال گذشته،اولین مجموعه از تصاویر گرفته شده توسط "دوربین پیشرفته نقشه برداری" هابل موسوم به ACS را منتشر کردند،تصویر یک کهکشان غیر معمول که دمی دراز داشت به همراه هزاران کهکشان در پس زمینه آن،توجه ستاره شناسان عمومی و حرفه ای را به خود جلب کرد.
یک ستاره شناس استرالیایی به نام "مایکل بیزلی" از دانشگاه فناوری سوئین بورن،هنگام بررسی این تصویر،متوجه نکته ای عجیب در دو مورد از این کهکشانها شد.
اینگونه بنظر می رسید که زنجیره ای از ستارگان،از مرکز یک کهکشان مارپیچی نورانی آویزان شده و به یک کهکشان کوتوله نزدیک،موسوم به "کهکشان بچه قورباغه" وصل شده اند.
مشاهدات بعدی نشان داد که این کهکشان مارپیچی،در حال تکه کردن قسمتهای مختلف کهکشان کوتوله است و زنجیره ستاره ای مشاهده شده نیز همانند  یک مسیر  انتقال خون در این "قتل کهکشانی" عمل می کند. البته از تصویر گرفته شده توسط هابل،به درستی مشخص نبود که آیا واقعا ارتباطی بین کهکشان مارپیچی و کهکشان کوتوله وجود دارد یا نه.
بیزلی و همکارانش در ماه مارس با استفاده از یکی از تلسکوپهای 10 متری رصدخانه کک(Keck)در هاوایی،شروع به مطالعه دقیق تر این دو کهکشان کردند.
مشاهدات طیف نگاری نشان داد که هر دوی این کهکشانها در فاصله تقریبا دو میلیارد سال نوری از زمین قرار دارند و احتمالا دارای ارتباط فیزیکی با یکدیگر هستند.
شبیه سازی های رایانه ای صورت گرفته توسط یکی از ستاره شناسان دانشگاه نیو ساوث ولز استرالیا نشان داد که تخریب این کهکشان کوتوله،باعث تغییر نوع آن شده است و سرانجام کل مواد و ستارگان موجود در آن،توسط کهکشان مارپیچی بلعیده و موجب غنی تر شدن هاله کروی اطراف صفحه کهکشان مارپیچی می شوند.
به گفته "جین برودی" یکی از اعضای تیم تحقیق از دانشگاه سانتاکروز کالیفرنیا،اگر چه ادغام کهکشانهای بزرگ در کهکشانهای کوچکتر،بخش مهمی از فرایند تشکیل هاله در کهکشانهای پرجرم است ولی این اولین بار است که ستاره شناسان،بدون فرضیه سازی،مستقیما موفق به مشاهده این فرایند شده اند.  
گزارش یافته های این تیم تحقیقاتی،دو هفته پیش در Science Online  منتشر و در شماره چاپی مجله Science در اواخر ماه جاری میلادی نیز منتشر خواهد شد. 

منبع خبر : www.astronomy.com