دکتر کیت سو در این باره می گوید: صفحات سیاره ای در مراحل پایانی وا پاشی ساختاری مانند ستاره دنباله دار بو جود می آورند ،به بیان دیگری ظاهری شبیه به دم یک ستاره دنباله دار هنگامی که به خورشید نزدیک می شود.البته در ابعادی بس عظیم و شرایطی بسیار آشفته تر. تا کنون هیچ تلسکوپی موفق به ثبت دقیق جزئیات این پدیده نشده بود.
هر بار که پرتو های پر انرژی از ستاره عظیم گسیل می گردد، مقداری از ذرات تشکیل دهنده صفحات سیاره ای پراکنده می شوند تا این که در نهایت صفحه به طور کامل از بین می رود.
از مهمترین دلایل بروز چنین فرایندی نزدیکی بیش از اندازه ستاره خورشید مانند به ستاره عظیم همسایه است.دانشمندان امید وا رند تا با بررسی های بیشتر دریابند که آیا تمامی ستارگان دارای سیاره می باشند ؟ و اگر چنین نباشد چه عاملی باعث می شود که یک ستاره توانایی تشکیل سیارات را از دست بدهد.داده هایی که توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر بدست آمده دانشمندان قادر می سازد تا دریابند چه عواملی بر شکل گیری سیارات نقش دارند.
در ابتدا این تیم تحقیقاتی بدنبال ستارگانی بودند که در اطرافشان هیچ گونه صفحه سیاره ای وجود ندارد.ستارگانی که بیش از اندازه به ستارگان عظیم رده O نزدیک شده اند.آنها انتظار داشتند که این ستارگان فاقد هرگونه صفحه سیاره ای در اطراف خود باشند، ولی بزودی دریافتند که در بعضی موارد که ستارگان خورشید مانند به تازگی وارد قلمرو ستارگان عظیم رده O شده اند،صفحات سیاره ای هنوز به طور کامل از بین نرفته اند و آخرین مراحل وا پاشی را می گذرانند.
بالاگ در پایان افزود: یافتن صفحات خورشیدی در مناطقی که انتظار آن نمی رود بسیار هیجان انگیز به نظر می رسد، اما مشاهده وا پاشی این صفحات بسیار جذاب تر است.
نتیجه این تحقیقات به زودی در ژورنال اختر فیزیک به چاپ خواهد رسید.