تحقیقات در مورد علل حادثه شروع شد اما نتیجه تحقیقات همه را شگفت زده كرد، مشکلی كه تاکنون پیش بینی نشده بود. شوك حاصل از اعلام نتیجه تحقیقات منجر به تعلیق پرواز شاتل ها تا زمان رفع ایراد شد. بررسی ها حاکی از وجود آسیبی در سپر حرارتی کلمبیا بود كه بر اثر جدا شدن و برخورد قطعاتی از بدنه تانكر سوخت با سپر حرارتی فضاپيما به وجود آمده بود. این امر مهندسان را بر آن داشت تا با تلاش و تحقیقات فراوان تمهیداتی را برای شاتل منتظر پرواز ديسكاوری در نظر بگیرند ولی با تمام این تلاش ها پس از پرتاب و به واسطه وجود چندین دوربین بر روی بدنه متوجه بروز مجدد همان مشکل حادثه ساز در ديسكاوری نیز شدند كه البته این بار با تعمیر قسمت های آسیب دیده ديسكاوری در فضا توانستند آن را با موفقیت ولی با دلهره فراوان به زمین بنشانند. تمامی این حوادث باعث شد كه مهندسان و محققان ناسا به فكر راهی اساسی برای رفع این مشکل باشند  و حتی ایده طراحی نوع جدیدی از فضا پیما های رفت و برگشت سرنشین دار و كنار گذاشتن شاتل های کنونی مطرح شد.

در این مقاله سعی می كنيم تا ایده جدیدی برای رفع مشکل فضاپيما های سرنشین دار و به صورت نمونه (شاتل ديسكاوری) را مطرح كنيم.

ابتدا این ایده را به صورت یك سؤال مطرح می كنيم. آیا نمی توان با ایجاد تغییراتی در شاتل ديسكاوري و بدون طراحی و ساخت پر هزینه و دشوار فضاپيمایی جدید، مشکل ایجاد شده را برطرف كرد؟

1. مشکل برخورد قطعات جدا شده از تانكر سوخت با سپر حرارتی را می توان با انتقال محل نصب شاتل از روي بدنه تانكر به بالای تانكر سوخت برطرف نمود. در این صورت باید تانكر را به شکل ادامه بدنه شاتل طراحی کرده و شاتل را در بالای آن قرار داد. با این كار امکان برخورد هر قطعه ای با سپر حرارتی عملاً از ميان خواهد رفت.

2. با قرار گرفتن شاتل در بالای تانكر و اضافه شدن ارتفاع در زمان پرتاب ارتفاع سکوی پرتاب نیز متناسب با ان افزایش پیدا مي كند.

3. برای این كار چون موتور های شاتل در هنگام پرتاب قابل استفاده نیست تمامی موتور های لازم در پايين تانكر تعبیه شده و موتور های كمكی هم بر روی بدنه آن قرار گرفته و موتور های شاتل بعد از مرحله جدا شدن از تانكر قابل استفاده خواهد بود.

4. در حال حاضر موتور های كمكی و تانكر سوخت كه در مسافت های معین از شاتل جدا می شود در فضا رها شده و دیگر قابل استفاده نیست. چون در این ایده تانكر سوخت به جهت پرتاب دارای موتور، و به جهت هدایت دارای بال و سكان خواهد بود امکان برنامه ریزی و کنترل برای بازگشت تانكر و دو راكت کمکی به زمین و استفاده مجدد از آنها وجود خواهد داشت.

این امر با ایجاد امکان استفاده مجدد از تانكر باعث صرفه جویی در بخشی از هزینه های پرتاب و پوشش بخشی از هزینه طراحی و تغييرات جدید خواهد شد.

5. برای اینکه قسمت سر تانكر حالت مخروطی خود را جهت بازگشت حفظ كند و همچنین امکان قرار دادن فضاپيما بر روی آن وجود داشته باشد بین شاتل و تانكر از قطعه واسط استفاده می شود. این قطعه بعد از جدا شدن شاتل در زمان معین از سر تانكر هم جدا شده و تنها قطعه رها شده در فضا خواهد بود.

6. تانكر سوخت را با چند روش مي توان به زمین باز گرداند.

1-6 به واسطه وجود موتور، بال و سكان بر روی تانكر می توان آن را به وسیله برنامه ریزی قبلی تا ارتفاع معینی به زمین نزدیک نمود سپس با استفاده از چترهای بزرگ و بالشتک های هوایی تعبیه شده در زیر تانكر آن را به نرمی بر روی زمین فرود آورد. ( مانند فرود مریخ نورد ها)

2-6 در حالت دیگر می توان با همان مکانیزم کنترلی و یا کنترل از راه دور و اضافه کردن ارابه فرود ( چرخ) آن را در باند فرودگاه و مانند شاتل فرود آورد.

3-6 راه دیگر فرود تانكر سوخت قراردادن کابین خلبان و استقرار سرنشین در آن به صورت کنترل مستقیم و توسط خلبان عملیات فرود را انجام گیرد.

نکته این كه : در صورت لزوم جنس بدنه تانكر را می توان مانند جنس بدنه شاتل طراحی كرد.

1. با قرار گرفتن شاتل بر بالای تانكر، امکان ایجاد هیچ آسیبی به سپر حرارتی و بروز حوادثی مانند حادثه شاتل کلمبیا وجود نخواهد داشت.

2. نیاز به طراحی فضاپيما های جدید سرنشین دار رفت و برگشت نخواهد بود و از نظر هزینه های سنگین تحقیقات ، آزمایش و زمان صرفه جویی زیادی خواهد شد.

3. با توجه به امکان بازگشت تانكر سوخت و موتور های كمكی به زمین صرفه جویی مضاعفی در پرتاب های بعدی خواهد شد كه می تواند توجیهی برای هزینه های این پروژه باشد.

4. در ضمن باعث خواهد شد تا از شاتل های موجود همچنان و به دفعات مکرر استفاده شود.