تلسکوپ فضایی هابل سازمان فضایی ناسا ، از یک هم ترازی بسیار نادر بین دو کهکشان مارپیچی تصویربرداری کرده است. کهکشانی کوچک جلوی زمینه ی کهکشان بزرگ تر قرار گرفته است. بازو هایی از غبار دورتر از دیسک نورهای ستاره ای کهکشان کوچک تر به صورت دراز مشاهده می شوند. ساختار هایی این چنین تاریک و غباری در لبه ی کهکشان ها که به نظر می رسد ، مانند شاخه های بی ثمر ، تهی از ستاره باشند ، به ندرت در کهکشان ها دیده می شوند ، زیرا معمولا پشت آنها چیزی نیست تا آنها را درخشان سازد. منجمین هرگز آنسوی لبه ی مرئی یک کهکشان ، غباری ندیده بودند ، آنها نمی دانند آیا این ساختار های غباری ترکیبی معمولی در کهکشان ها هستند یا نه؟

به خاطر تاثیر غبار روی نور کهکشان و تیره کردن رنگ آن ، اندازه گرفتن درخشندگی واقعی یک کهکشان بسیار سخت است. منجمان برای اندازه گیری درخشندگی واقعی ، می توانند فاصله ی کهکشان ها را از زمین محاسبه کنند.
آنها فاصله ی کهکشان زمینه ( بزرگتر ) را برابر 780 میلیون سال نوری محاسبه نموده اند. آنها هنوز موفق به اندازه گیری فاصله ی بین دو کهکشان نشده اند. اگرچه که فکر می کنند این دو کهکشان به طور نسبی نزدیک هستند ، اما به قدری نزدیک نیستند که بتوانند اثرات متقابل داشته باشند. کهکشان زمینه اندازه ای در حدود کهکشان راه شیری دارد و ده برابر بزرگتر از کهکشان جلویی است.
بیشتر ستاره هایی که به صورت نقطه نقطه در تمام تصویر وجد دارند ، متعلق به کهکشان NGC 253 هستند که بیرون تصویر در سمت راست می باشد. منجمین از دوربین پیشرفته ی هابل برای بررسی این کهکشان استفاده می کردند که به طور اتفاقی دو کهکشان را در پس زمینه دیدند. توسط تلسکوپ های زمینی ، این دو کهکشان به صورت یک لکه ی واحد نمایان بودند. اما چشمان تیز بین هابل ( دوربین پیشرفته ) این لکه را به دو کهکشان کوچک متمایز کرد. تصاویر روز 28 شهریور 1385 تهیه شده اند.

نتایج این پژوهش برای انتشار تقدیم مجله ی نجومی ( Astronomical Journal )شده اند.