پژوهشگران برای مطالعه‌ی بیشتر، ابتدا نمونه‌های شهاب‌سنگ‌های دریاچه‌ی تاگیش را خرد کردند، سپس آن‌ها را با حلال آب گرم مخلوط کرده و در آخر با استفاده از طیف‌نگار جرمی کروماتوگرافی مایع، مولکول‌های آن را تفکیک و شناسایی کردند. پس از این بررسی‌ها گلاوین بیان داشت: «کشف جالب توجه ما این بود که داخل نمونه‌ها، نوع چپ‌گرد آسپارتیک اسید - یکی از 20 آمینواسید استاندارد با خاصیت قطبی و اسیدی -، چهار برابر بیشتر از راست‌گرد آن بود. این آمینواسید نه‌تنها در هر یک از آنزیم‌های بدن ما استفاده شده، بلکه در ساخت آسپارتام، ماده‌ی جایگزین شکر هم به‌کار می رود؛ دیگر این‌که، همین شهاب‌سنگ تنها مقدار اندکی آمینواسید چپ‌گرد آلانین (8 درصد) - یکی دیگر از 20 آمینواسید استاندارد با خاصیت غیرقطبی - که دیگر واحد سازنده‌ی حیات است، در خود داشت. اگر این آمینواسیدها بر اثر آلودگی‌های زمینی وارد شهاب‌سنگ شده باشند، هر دو باید فراوانی بسیار زیادی از چپ‌گرد را نشان می‌دادند، چرا که چپ‌گردِ هر دوی آن‌ها، در زیست‌ِ زمین بسیار رایج است. پس معلوم می‌شود که فرایندهای «حیات» سازمان‌دهنده‌ی این آمینواسیدها نبودند، بلکه آن‌ها درون شهاب‌سنگ دریاچه‌ی تاگیش ساخته شده‌اند!». در ادامه با استفاده از تحلیل‌های ایزوتوپی سازمان یافتن آن‌ها در فضا تأیید شد.

ایزوتوپ‌ها، نسخه‌هایی از یک عنصر با تعداد متفاوتی از پروتون‌ها هستند. برای مثال کربن 13، ایزوتوپی سنگین و غیرمعمول از کربن است. از آن‌جایی که ترجیح شیمی حیات بر ایزوتوپ‌های سبک‌تر است، آمینواسیدهای غنی از کربنِ سنگین‌ 13، به احتمال قریب به یقین در فضا شکل گرفته‌ است.

دکتر جیمی السیلا از گادرد ناسا ادامه داد: «ما در شهاب‌سنگ ... ادامه‌ی مطلب