در جست‌وجوی برون اقیانوس‌ها
این گروه در مقاله خود سه روش امکان‌پذیر برای شناسایی مایع سطحی در برون سیاره‌ها را ارائه کردند. روش اول: « تنوع رنگ چرخشی»، بر این واقعیت استوار است که اقیانوس‌ها هم تاریک‌تراند و هم نسبت به دیگر سطوح زمین، رنگ‌های مختلفی به خود می‌گیرند. با گذشت زمان، تنوع در رنگ یک جرم معماگونه‌ی فضایی می‌تواند وجود اقیانوس‌هایی از آب مایع را فاش کند!
روش دوم متکی بر هم‌ترازی امواج نوری بازتابیده است (یعنی قطبی شدن). اقیانوس‌ها از دیگر سطوح هموارتر هستند و می‌توانند امواج نوری منعکس شده از سطح را هم‌تراز کنند، در نتیجه نور منعکس شده پلاریزه یا قطبی می‌شود. مشاهده‌ی درخشش پلاریزه‌ی زمین از فضا و بررسی تغییرات در قطبش، می‌تواند به اخترشناسان در تشخیص اقیانوس‌ها کمک کند.
زمین از چشم ویجر۱؛ این فضاپیما هم‌اکنون در حال گذر از لبه‌های منظومه‌ی خورشیدی است. بدون شک برون سیاره‌ها باید از این هم بسیار بسیار کم نورتر به‌نظر برسند.
شیوه‌ی آخر یا بازتاب آینه‌ای، می‌گوید که اقیانوس نور را شبیه آینه منعکس می‌کند، به‌ویژه هنگامی که سیاره در وضعیت هلال باشد. آب این انعکاس را به خوبی انجام می‌دهد زیرا نسبت به خشکی، درخت و برف بسیار هموارتر است، اگرچه نقطه تلألو کوچک است اما باعث می‌شود که سیاره در وضعیت هلال بسیار بدرخشد. بنابراین، اگر پژوهشگر درخشندگی یک سیاره را در حین گردش به دور ستاره‌ی میزبانش تعقیب کند ممکن است به تلألو یک اقیانوس پی ببرد!
مطالعاتی که پیش از این گروه انجام شده بود نشان می‌داد که ابرها و پراکندگی نور انعکاس یافته، درخشش در حالت هلال را تحت تأثیر قرار می‌دهد و ابرهای جوّی مانع از هر روشی برای شناسایی اقیانوس‌های سطح سیاره می‌شود. اما پژوهشگران دانشگاه نورث‌وسترن ادعا کردند که سه روش فوق ... ادامه‌ی مطلب