آن‌چه می‌خوانید آخرین بخش از مقاله‌ای است که از کارشناسی بزرگ در یکی از معتبرترین مجله‌های اخترشناسی جهان (Sky & Telescope) به چاپ رسیده است. این مقاله قرار است خریداران تلسکوپ را تا حدودی از سردرگمی بیرون آورد و به آن‌ها آگاهی لازم را برای انتخاب تلسکوپی مناسب‌تر بدهد. امیدواریم این مقاله، که با ترجمه‌ی خوب شادی حامدی آزاد تهیه شده، بتواند دست‌کم برای گروهی از علاقه‌مندان به نجوم رصدی مفید واقع شود. در شنبه‌ی آینده، بخشی را که مکمل این مقاله است و به بررسی مقرها می‌پردازد تقدیم شما می‌کنیم.

 نویسنده: تونی فلاندر

ترجمه: شادی حامدی آزاد

همه‌چیز درباره‌ی بخش‌های اپتیکی 

تلسکوپ‌های شکستی – حتی آکرومات‌ها – معمولاً و به‌ویژه در مدل‌های بزرگ‌تر بسیار گران‌قیمت‌اند.

تا حالا یاد گرفته‌ایم که سه نکته‌ی مهم درباره‌ی هر تلسکوپ عبارتند از، گشودگی دهانه، گشودگی دهانه، و گشودگی دهانه. اما باز هم هست. مثلاً توضیح کامل درباره‌ی یکی از کوچک‌ترین تلسکوپ‌های من این است: شکستی آکروماتیک ۱۰۰ میلی‌متری ۶/f. حالا ببینیم که این کلمه‌های دیگر چه معنایی دارند.

دریافتن این اصطلاحات آسان‌تر می‌شوند اگر شما دریابید که تفاوتی بنیادین میان تلسکوپ و لنز دوربین وجود ندارد. وقتی عکاسی نجومی به روش مستقیم (پرایم فوکوس) انجام می‌دهید، درواقع از تلسکوپ‌تان در مقام لنزی برای دوربین‌تان استفاده می‌کنید. از سوی دیگر می‌توانید با افزودن آداپتور به لنز عکاسی آن را به تلسکوپی نجومی تبدیل کنید.

عددی که پشت /f آمده نسبت کانونی نام دارد؛ درست همان f در عکاسی. تعریف نسبت کانونی حاصل تقسیم فاصله‌کانونی بر گشودگی دهانه است. بنابراین فاصله‌کانونی تلسکوپ ۱۰۰ میلی‌متری ۶/f من ۱۰۰×۶ = ۶۰۰ میلی‌متر است. عکاسانْ این تلسکوپ را لنز تله‌ی ۶۰۰ میلی‌متری ۶/f می‌نامند؛ زیرا در عکاسیِ روز فاصله‌کانونی مهم‌تر از گشودگی دهانه است.

وقتی عکس می‌گیرید، فاصله‌کانونی مشخص می‌کند که هر جسم در عکس شما به چه اندازه ظاهر می‌شود. فاصله‌کانونی کوتاه میدان‌دیدی باز دارد و فاصله‌کانونی بلند نماهای نزدیک (کلوزآپ) می‌سازد. نسبت کانونی نیز مشخص می‌کند که نوردهی شما چقدر باید باشد. اگر نسبت کانونی ... ادامه‌ی مطلب