در تاریخ فضانوردی آمریکا سه حادثه مرگبار دیده می شود که بزرگ ترین صدمه ها را به سازمان فضایی آمریکا وارد کرده است: آتش‌سوزی آپولو-۱، انفجار چلنجر و نابودی کلمبیا. از بین رفتن کیهان پیمای کلمبیا گرچه در فوریه رخ داد اما پرتاب آن در ژانویه بود. به همین مناسبت در این مقاله نگاهی داریم به این سه حادثه که هر کدام نزدیک به دو سال تمامی پرواز های سرنشین‌دار آمریکا را تعطیل کرد. در قسمت نخست این مقاله از نابودی آپولو-۱ صحبت کردیم و اکنون در بخش دوم انفجار شاتل چلنجر را شرح می‌دهیم.
سیروس برزو/
دومین حادثه ای که در ژانویه در زمینه پرواز های سرنشین‌دار برای کیهان نوردان ناسا رخ داد، انفجار کیهان پیمای چلنجر بود.
فضاپیمای قابل استفاده مجدد که آمریکایی ها از اواسط دهه ۱۹۷۰ کار بر روی آن را آغاز کردند و عملا از اوایل دهه ۱۹۸۰ به خدمت گرفته شد، طی حدود دو دهه فعالیت خود، در کنار نکات مثبت زیادی که از خود نشان داد، بالاترین کشتار فضایی را باعث گشت. انفجار چلنجر در ۱۹۸۶ و نابودی کلمبیا در ۲۰۰۳ هریک ۷ کشته بجا گذاشت. اشکال‌های فنی متعددی از همان آغاز در پرواز ها بروز می کرد که هر کدام می توانست منجر به مرگ کیهان نوردان شود ؛اما مسئولان ناسا به آن ها بی توجه بودند.
سرنشینان شاتل چلنجر
همه آمریکا در انتظار پرتاب چلنجر در ۲۸ ژانویه ۱۹۸۶ بودند. برای نخستین بار یک شهروند عادی آمریکا باید به فضا سفر می کرد. او نه کیهان نورد ناسا بود که حرفه اش سفر به فضاست و نه مهمان خارجی که می توانست حضورش تقویت روابط کشورش با آمریکا باشد. او همچنین نه کارشناس ویژه آزمایش های علمی بود و نه مهندس که می خواست در مدار زمین محصولی از شرکت خود را همراهی کند، او سناتور هم نبود که می خواست بداند پول مالیات دهندگان به کجا می رود. او شارون کریستا مک آلیف معلم دبیرستانی از شهرک کنکورد از ایالت نیوهمپشایر، مادر ۲ فرزند بود. او در ژوئیه ۱۹۸۵ از بین تمام معلمان سراسر آمریکا انتخاب شد.
شارون کریستا مک آلیف
ناسا از یک سال قبل یعنی در ۲۹ ژانویه ۱۹۸۵ برای پرواز شماره ۵۱-ال، پنج کیهان نورد را برگزیده بود. فرماندهی پرواز را فرانسیس اسکوبی بر عهده داشت که قبل از انتخاب برای سفر به فضا، با هواپیماهای نوع ایکس پرواز می کرد.
فرانسیس اسکوبی