به عقیده دانشمندان هنگامی که کاوشگر هویگنس بر سطح این سیاره فرود می آمده،در واقع بر روی بخشی که به طور کامل از گل و لای پوشیده شده،نشسته است.
متخصصین تخمین می زنند که میزان بارش باید در حدود 5 سانتی متر در طول سال باشد(برابر با میزان بارش در دره دد ولی ایالت کالیفرنیا).اما همانطور که پیش از این نیز اشاره شد تداوم بارش سبب می شود که سطح تیتان همواره مرطوب باشد.
این تحقیقات که به تازگی توسط متخصصین دانشگاه سازمان فضایی آمریکا(ناسا)انجام شده، در صدر خبر های مجله نیچر قرار گرفته است.بر طبق جدید ترین دادهای ارسالی از کاوشگر هویگنس (متعلق به آژانس فضایی اروپا) که به بررسی تیتان بزرگترین قمر زحل می پردازد،در جو این قمر مقداری متان و نیتروژن مایع که قابلیت بارش بر سطح تیتان را دارا می باشد به صورت بسیار خفیف و غیر قابل مشاهده وجود دارد.
کریستوفر مک کی از مرکز تحقیقات ایمیز ناسا در این باره می افزاید:میزان بارش بسیار اندک است و فرسایش بسیار کمی را در سطح این قمر بو جود می آورد.اما این بارش ها به صورت متوالی هستند، به طوری که سطح تیتان هموار پوشیده از متان مایع است.
ابرهایی که در بخش فوقانی جو این قمر شکل گرفته اند، از متان یخ تشکیل شده اند و در زیر آن ها متان مایع وجود دارد،در این بین شکافی این دو قسمت را از یکدیگر جدا می نماید.بر طبق شبیه سازی های کامپیوتری این ابر ها نیمی از تیتان را در بر گرفته اند.
ابر های تیتان آکنده از متان مایع است در حالیکه در زمین متان به صورت یک گاز قابل اشتعال در طبیعت وجود دارد.در این زمینه دو عامل اساسی چنین تفاوتی را پدید می آورند،1.دما در سطح تیتان تا 149- نزول می کند که این امر سبب تشکیل متان مایع می شود.2.دلیل دیگر عدم وجود گاز اکسیژن در جو این قمر است.لازم به ذکر است که اکسیژن یکی از فاکتور های اساسی در احتراق می باشد.
برای دریافت اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه نمایید:
http://www.nasa.gov
برای دریافت اطلاعات بیشتر پیرامون کاوشگر هویگنس به لینک زیر مراجعه نمایید:
http://saturn.jpl.nasa.gov/operations/huygens-mission.cfm
Death Valley in California State, America