حیات برای پیدایش، واحدهای سازنده‌ی خود را جفت و جور می‌کند.

جالب است که ستاره‌ها، نه به صورت منفرد؛ که بیشتر به صورت دوتایی و حتی گروهی‌اند، آن هم گاه گروه‌هایی بسیار پرجمعیت. این تمایل به تولّد جمعی و زندگی گروهی آن‌ها چنان مشهود است که مشاهده‌ی ستاره‌ای تنها مثل خورشید، برای مدت‌ها عده‌ای را بر آن داشت که ب

در ميان ميلياردها ستاره‌اي كه در آسمان وجود دارند، تعداد انگشت‌شماري هستند كه مي‌توانند ركوردي از خود به جا بگذارند.

وقتی صحبت از مرگ یک ستاره می‌شود بیان‌گر این است که مراحل دیگری هم برای زندگی آن قابل تصور است؛ ستاره‌ها متولد می‌شوند، زندگی می‌کنند، جوانی و میان‌سالی خود را طی می‌کنند و سپس قدم در کهن‌سالی می‌گذارند، پیر می‌شوند و می‌میرند.

گاليله را همه‌ي ما مي‌شناسيم. درباره‌ي او داستان‌ها و افسانه‌هاي بسياري شنيده‌ايم كه بعضي حقيقت دارند و برخي شايعه‌هايي بي‌اساس و ساختگي‌اند. در اين مقاله پنج واقعيت را درباره‌ي اين دانشمند بزرگ مرور مي‌كنيم.

ستاره‌های بسیار پُرجرم پایان عمرشان به ابرنواختر تبدیل می‌شوند. پس از انفجار ابرنواختری، اگر آن‌چه که باقی‌مانده است، جرمش از حدود ۳ برابر جرم خورشید بیشتر باشد؛ جسمی آن‌قدر فشرده و چگال است که حتی نور هم نمی‌تواند از گرانش آن فرار کند. به همین علت آ

در این سلسله مقالات نگاهی می‌اندازیم به 10 رویداد برتر اخترشناسی. گالیله با قمرهای مشتری تحولی ایجاد می‌کند.

حیات برای پیدایش، واحدهای سازنده‌ی خود را جفت و جور می‌کند.

پاسخ‌دهنده اختصاصی به کانوت:فاطمه عظیم‌لو مدرس و پژوهشگر نجوم و فیزیک

شامپانزه‌ی فضانورد به نام اِنوس پنجاه و یک سال پیش به فضا رفت

امروز (29 نوامبر) سالروز تولد مردي است كه دانش اخترشناسي بسيار مديون او است.

تلسکوپ بزرگ پیمایشی کل آسمان چه هدفی را دنبال می‌کند؟ این تلسکوپ چند متری است؟ چه زمانی به بهره‌برداری خواهد رسید؟

یوهان کپلر، که امروز او را پدر مکانیک سماوی می‌دانیم، بر این باور بود که زبان خداوند هندسه است.

پاسخ‌دهنده اختصاصی به کانوت: کاظم کوکرم مدرس نجوم رصدخانه آموزشی زعفرانیه تهران - عضو تحریریه ماهنامه نجوم

بله، همین‌طور است! دمای تاج خورشید بسیار بالاتر از سطح آن است؛ بیش از یک میلیون کلوین! دانشمندان اولین بار در سال ۱۹۴۰ میلادی، از طریق مطالعه‌ی خطوط طیفی تاج خورشید به این دمای بسیار بالا پی‌بردند.

تلسکوپ فضایی هابل و قانون هابل، هردو یادآور نامی هستند که اوایل قرن بیستم تحولی در نجوم ایجاد کرد. امروز 20 نوامبر سالروز تولد ادوین هابل است که با نگاه خود عالم را در نگاه ما گسترش داد.

میلیون‌ها سال است که هر شش ثانیه، دنباله‌دارهای* پیرامون چهل و نهمین ستاره پرنور صورت فلکی نهنگ (یا «قیطس»)، به هم می‌خورند و همین، پاسخی‌ست برای معمایی که هفده سال فکر ستاره‌شناسان را به خودش مشغول کرده بود.

فیزیکدانان، طرح آزمایشی را ارائه کرده‌اند که مجبورمان می‌کند از بین دو نظریه نسبیت عام و کوانتوم، یکی را برای توصیف بنیادی‌ترین رفتارهای جهان‌مان برگزینیم.

این تصویر کم کیفیت در ۲۴ اکتبر ۱۹۴۶ گرفته شده است. یعنی ۱۴ ماه پس از جنگ جهانی دوم و تقریبا ۱۱ سال قبل از پرتاب اسپیوتنیک ، اولین ماهواره جهان به فضا توسط روسیه. این عکس توسط مهندسان و دانشمندان ارتش آمریکا و با استفاده از یک راکت متعلق به نازی های

مربعی به اضلاع یک میلیمتر را با دست کشیده در برابر چشمان‌تان بگیرید. در این بریده‌ ریز و تاریک از آسمان شب، انتظار وجود چه چیزهایی می‌رود؟ نه‌اینکه چه چیزهایی را تاکنون دیده‌ایم، بلکه چه چیزهایی را می‌شود دید.