«آتا کارینا» که درخشان‌ترین و بزرگترین سیستم ستاره‌ای شناخته شده است را بخاطر فوران عظیمی که در اواسط قرن نوزدهم رخ داد و اجرامی 10 برابر جرم خورشید به فضا وارد ساخت، می‌شناسیم.

فضاپیمای سوییفت ناسا که متخصص اکتشاف انفجارهای پرتو گاماست، موفق به کشف هزارمین مورد از این انفجارها شد.

اولین نظریه که به مدل "تیر چراغ‌برق" معروف است، ادعا می‌کند که تاج، یک منبع جمع و جور و لامپ‌مانند نور است که در بالا و پایین محور تکینگی و در امتداد محور چرخش قرار دارد. احتمال دوم این است که این تاج به شکل یک ابر پراکنده بوده که اطراف سیاهچاله را گ

تیمی از دانشمندان مجارستانی-آمریکایی حلقه‌ای متشکل از 9 انفجار پرتو گاما (GRBs) را کشف کرده‌اند که قطر آن حدود پنج میلیارد سال نوری است و دارای شکل دورانی تقریبا منظمی است.

ناسا و آژانس فضایی اروپا به تازگی تصویر جدید تلسکوپ فضایی هابل از کهکشان مارپیچ Messier 96 را منتشر کردند.

منجمان امریکایی-مجارستانی به رهبری پروفسور «لوجوز بالز» از رصدخانه Konkoly در بوداپست، آن چه را که عظیم‌ترین جسم جهان قابل‌مشاهده یعنی حلقه‌ای متشکل از 9 انفجار پرتو گاما و کهکشان‌هاست، کشف کرده‌اند.

دانشمندان اعلام کردند که از میان داده‌های تلسکوپ کپلر سیاره‌ای شبیه به زمین یافته‌اند.

گروهی بین‌المللی از ستاره‌شناسان حرفه‌ای و آماتور، منظومه‌ای دوتایی یافته‌اند که در آن یک ستاره از ستاره‌ی دیگر تغذیه می‌کند درحالی‌که هیچ‌یک از این دو ستاره، هیدروژن (فراوان‌ترین عنصر در عالم) ندارند.

دانشمندان سیستم سیاهچاله‌ای را رصد کرده‌اند که پس از چندین سال، دوباره فعالیت خود را از سر گرفته است.

ستاره‌شناسان تلسکوپ وایز ناسا موفق به کشف درخشان‌ترین کهکشان جهان شده‌اند که با نور بیش از 300 تریلیون ستاره می‌درخشد.

فضاپیمای نیوهورایزنز تصویر جدیدی از پلوتو تهیه کرده است که این سیاره کوتوله را به همراه قمر شارون نشان می‌دهد.

تصاویر ارائه‌شده توسط هابل، کهکشانی را در فرآیند بلعیده‌شدن توسط کهکشان بزرگ‌تر مجاور به نمایش می‌گذارد.

سیاهچاله غول‌پیکر موجود در مرکز کهکشان راه شیری اخیرا بزرگترین انفجار پرتو ایکس دیده‌شده تاکنون را منتشر کرده است.

وقتی ستارگانی 150 برابر اندازه خورشید منفجر می‌شوند، درخشان‌ترین منبع نوری در جهان را تولید کرده و در مدت چند ثانیه چنان انرژی در فضا منتشر می‌کنند که خورشید در کل عمر 10 میلیارد ساله خود قادر به تولید این مقدار است.

منجمان از آرایه «تلسکوپ استروتوسفریک هسته‌ای» (NuSTAR) ناسا برای شناسایی درخشان‌ترین تپ‌اختر جهان استفاده کردند.

سی و سومین شماره ماهنامه آسمان شب، با مطالب متعدد و جذاب در زمینه دانش فضایی و ستاره شناسی، ویژه هفته جهانی فضا، منتشر شد.

محققان دانشگاه هرتفوردشایر انگلیس طی 10 سال، نقشه جدید و کاملی از 219 میلیون ستاره کهکشان راه‌شیری تهیه کردند.

تحقیقات جدید منجمان اروپایی به حل معمای چگونگی شکل‌گیری نوعی ابرنواختر درخشان در کهکشانی واقع در 11 میلیون سال نوری کمک می‌کند.

با ایجاد نسخه فارسی پروژه«باغ کهکشان» میسر شد:همکاری در اکتشاف کهکشان‌ها از خانه!

سی و یکمین شماره ماهنامه آسمان شب، منتشر شد.

تلسکوپ فضایی هابل به همراه تلسکوپ فضایی اسپیتزر، چهار کهکشان‌ فوق‌شفاف را در فاصله زمانی 13 میلیارد سال پیش کشف کرده‌ است

ستاره‌شناسان آمریکایی از کشف دو ابرنواختر با فاصله 10 میلیارد سال نوری از زمین خبر داده‌اند که 100 برابر درخشان‌تر از ابرنواخترهای عادی هستند.

گروهی از دانشمندان بین‌المللی با همکاری ناسا موفق شده‌اند تا برای نخستین بار، درک دقیقی از اثرات برخورد سیارکی کوچک روی زمین به دست آورند. این داده‌های بی‌سابقه با استفاده ازشهاب‌سنگی به دست آمد که بهمن ماه سال قبل بر فراز آسمان شهر چلیابینسک روسیه

ابرسیاه‌چاله مرکز کهکشان ما با 4میلیون برابر جرم خورشید، آخرین بار 2 میلیون سال پیش روشن شد و زمینی‌ها، آن را ‏به شکل توده‌ای نورانی به اندازه و درخشش ماه مشاهده کردند.

بیست و هفتمین شماره از ماهنامه آسمان شب از امروز در اختیار علاقمندان به دانش فضا و ستاره شناسی است.

بالاخره زمانی که منتظرش بودید فرا رسید. دنباله‌دار آیسان کم‌کم درخشان می‌شود و اکنون شروع به جلوه‌گری در آسمان صبحگاهی کرده است.

نمای جدید از سحابی ستاره‌ساز توسط رصدخانه فضایی هرشل، منطقه آشفته‌ای از فضا را به نمایش می‌گذارد که سحابی اوریون را در آغوش گرفته است.

اگر به دنبال دیدن سوژه‌ی جدیدی در آسمان شب هستید فرصت را از دست ندهید همین امشب با دوربین دوچشمی یا تلسکوپتان به سراغش بروید! اما این جرم جدید چیست و کجا آسمان باید به دنبال آن بگردیم!

شبیه‌سازی عددی نشان می‌دهد، ایجاد بی‌ثباتی در داخل ستاره‌های نوترونی می‌تواند عامل ایجاد میدان‌های مغناطیسی عظیم در کائنات شود.

آسمان شب در شهرهای بزرگ پرستاره نیست. اما در بیشتر شب‌ها، منجمان در هوای سرد بیرون می‌زنند و دوربین عکاسی خود را رو به افق گذاشته، از آسمان و زمین زیر آن عکاسی می‌کنند.

بسیاری از منجمان در هشت سال گذشته با مرکز ثبت شهاب‌سنگ‌ها در ناسا (MEO) همکاری می‌کنند تا ساعت‌های متوالی ویدیوهای معمولاً یکنواختی از ماه را بررسی کنند. علت این بررسی ثبت برخوردهای اجرام آسمانی با ماه است.

برندگان چهارمین مسابقه بین‌المللی عکاسی زمین و آسمان معرفی شدند. این مسابقه که توسط TWAN و Dark Skies Awareness بنیان‌گذاری شده و عکس‌های گرفته شده باید هم‌زمان در بر دارنده آسمان و زمین باشند.

ستاره‌شناسان جهان، امسال پنجاهمین سالگرد تولد اخترشناسی پرتو ایکس را به جشن نشسته‌اند. کمتر جرم آسمانی‌ای را هم می‌شود یافت که بتواند پیشرفت این رشته در طول نیم‌قرن گذشته را بهتر از بقایای ابرنواختری SN 1006 به نمایش بگذارد.

تیمی از دانشمندان دانشگاه وارویک نوع جدیدی از انفجار کیهانی دارای عمر طولانی و بسیار قدرتمند را شناسایی کرده‌اند که به نظر می‌رسد از تلاطم‌های خشن و مرگبار یک ستاره فوق‌عظیم ناشی شده‌اند.

هنگامی که SN 1006 در روز اول می سال ۱۰۰۶ پیش از میلاد در آسمان ظاهر شد بسیار درخشان‌تر از زهره بود و در طول هفته در آسمان روز هم دیده می‌شد.

دو منجم آماتور که در واقع عکاسان نجومی هستند با کمک اطلاعات تلسکوپ فضایی هابل، یکی از بهترین تصاویری که تا به حال از کهکشان مارپیچی M106 دیده شده را گردآورده‌اند

گرسنگی و ولع، منظومه‌ای را بر دانشمندان آشکار کرده است که گمان می‌کنند،‌ ستاره‌هایی دوتایی در آن به تازگی متولد شده‌اند.

دانشمندان علوم سیاره‌ای دانشگاه Leicester مدرک جدیدی برای وجود شفق‌های قطبی – مشابه شفق‌های قطبی شمالی زمین – در پیکره‌ی بیرونی منظومه‌ی شمسی پیدا کردند.

پژوهشگران برای نخستین‌بار موفق به اندازه‌گیری شدت نور پراکنده‌ی پس‌زمینه‌ای فراکهکشانی در عالم شدند.

برخورد عظیم اشعه گاما به زمین با قدرتی 10 برابر بمب اتمی هیروشیما

ابر ماژلانی بزرگ برای مطالعه‌ی پدیده‌های مربوط به زایش ستاره‌ها در موقعیت بسیار ایده‌آلی است.

مریخ‌نورد کیوریاسیتی، نیمی از سال آینده را در راه رسیدن به دامنه کوهی خواهد پیمود که تصور می‌شود بتوان در آنجا نشانه‌هایی از حیات در زمان‌های گذشته را پیدا کرد. آیا بالاخره وجود حیات در گذشته مریخ اثبات می‌شود؟

در سال آینده قرار است ابردنباله‌داری از نزدیکی زمین بگذرد که در نزدیک‌ترین فاصله خود به زمین، حتی از ماه هم درخشان‌تر خواهد بود. این احتمالا درخشان‌ترین دنباله‌داری است که در تاریخ بشر دیده شده است.

شعرای شامی هشتمین ستاره‌ی پر نور آسمان است.

ستاره‌شناسان در سراسر جهان بطور مشتاقانه‌ای در حال پیگیری ورود یک دنباله‌دار در سال آینده به فضای نزدیک زمین هستند که حتی ماه نیز در برابر نور آن بی‌فروغ خواهد بود.

این بخش از مقاله‌ی صفر کیلومتر به الهه‌ی زیبایی منظومه‌ی شمسی اختصاص یافته است.

در مقاله‌ی پیش به این‌جا رسیده بودیم که تعریف ما از معیار «قدر ستاره‌ها» مقدار درخشندگی‌ای از ستاره است که در آسمان ناظر دیده می‌شود و به همین جهت آن‌ را «قدر ظاهری» یا «قدر دیدگانی» می‌نامیم. اکنون به توضیح دقیق‌تر قدر ظاهری می‌پردازیم.

در ميان ميلياردها ستاره‌اي كه در آسمان وجود دارند، تعداد انگشت‌شماري هستند كه مي‌توانند ركوردي از خود به جا بگذارند.

ستاره‌شناسان موفق به یافتن کهکشانی دوردست شده‌اند که انرژی حاصل از سوختن هسته فوق درخشان آن 100 برابر انرژی کل کهشکان راه شیری است. این هسته فوق درخشان را یک ابرسیاهچاله عظیم روشن کرده است.